Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Πέντε ερωτήματα απαιτούν απάντηση

Πέντε ερωτήματα απαιτούν απάντηση

αναδημοσίευση από http://costaslapavitsas.blogspot.gr/
Η συμφωνία του Γιούρογκρουπ δεν έχει ολοκληρωθεί, εν μέρει γιατί δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιες ‘μεταρρυθμίσεις’ θα προτείνει η ελληνική κυβέρνηση σήμερα (Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου) και ποιες από αυτές θα γίνουν δεκτές. Όσοι όμως έχουμε εκλεγεί στη βάση του προγράμματος του Σύριζα και θεωρούμε τις εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης ως δέσμευση που έχουμε αναλάβει προς τον ελληνικό λαό, έχουμε βαθιές ανησυχίες. Είναι υποχρέωσή μας να τις καταγράψουμε.
Το γενικό περίγραμμα της συμφωνίας έχει ως εξής: 
1.Η Ελλάδα ζητάει επέκταση της τρέχουσας συμφωνίας δανειακής στήριξης, η οποία στηρίζεται σε μια σειρά από δεσμεύσεις.  
2.Ο στόχος της επέκτασης είναι να επιτρέψει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης της τρέχουσας συμφωνίας και να δώσει χρόνο για μια πιθανή νέα συμφωνία. 
3.Η Ελλάδα θα υποβάλλει αμέσως κατάλογο ‘μεταρρυθμίσεων’, οι οποίες θα αξιολογηθούν από τους ‘θεσμούς’  και θα συμφωνηθούν τελικά τον Απρίλιο. Εάν η αξιολόγηση είναι θετική, θα αποδεσμευτούν τα χρήματα που δεν δόθηκαν ακόμη από την τρέχουσα συμφωνία συν τις επιστροφές από τα κέρδη της ΕΚΤ.
4.Τα υπάρχοντα κονδύλια του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για τις ανάγκες των τραπεζών και θα είναι εκτός ελληνικού ελέγχου.
5.Η Ελλάδα δεσμεύεται να εκπληρώσει πλήρως και εγκαίρως όλες τις χρηματοοικονομικές της υποχρεώσεις προς τους εταίρους της.
6.Η Ελλάδα δεσμεύεται να διασφαλίσει ‘κατάλληλα’ πρωτογενή πλεονάσματα για να εγγυηθεί τη βιωσιμότητα του χρέους στη βάση των αποφάσεων του Γιούρογκρουπ του Νοεμβρίου 2012. Το πλεόνασμα για το 2015 θα λάβει υπόψη του τις οικονομικές συνθήκες του 2015.
7.Η Ελλάδα δεν θα ανακαλέσει μέτρα, ούτε θα κάνει μονομερείς αλλαγές που μπορεί να έχουν αρνητική επίδραση στους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη, ή τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, όπως θα εκτιμηθούν από τους ΄θεσμούς’. 
Στη βάση αυτή, το Γιούρογκρουπ θα ξεκινήσει τις εθνικές διαδικασίες για τετράμηνη επέκταση της τρέχουσας συμφωνίας και καλεί τις ελληνικές αρχές να ξεκινήσουν άμεσα τη διαδικασία για την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησής της.  
Είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς πως μέσα από αυτήν τη συμφωνία θα υλοποιηθούν οι εξαγγελίες ‘της Θεσσαλονίκης’ που περιλαμβάνουν τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και την άμεση αντικατάσταση των Μνημονίων με το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης. Όσοι εκλεγήκαμε με το Σύριζα δεσμευτήκαμε ότι θα προχωρήσουμε στην υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου ανεξάρτητα από τις διαπραγματεύσεις για το χρέος, διότι το θεωρούμε απαραίτητο για την επανεκκίνηση της οικονομίας και την ανακούφιση της κοινωνίας. Είναι ανάγκη λοιπόν να εξηγηθεί τώρα το πως αυτά θα υλοποιηθούν και πως θα μπορέσει η νέα κυβέρνηση να αλλάξει την τραγική κατάσταση που κληρονόμησε.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, το Εθνικό Σχέδιο περιλάμβανε τέσσερις πυλώνες με κόστος για τον πρώτο χρόνο ως εξής:
Ι) Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης (1,9 δις).
ΙΙ) Επανεκκίνηση της οικονομίας με φορολογικές ελαφρύνσεις, ρύθμιση «κόκκινων δανείων», ίδρυση Αναπτυξιακής Τράπεζας, επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ (συνολικά 6,5 δις). 
ΙΙΙ) Πρόγραμμα Δημόσιας Απασχόλησης για 300000 θέσεις εργασίας (3 δις τον πρώτο χρόνο και άλλα 2 δις τον δεύτερο).
IV) Μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος με παρεμβάσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση και στο κοινοβούλιο.
Οι πηγές χρηματοδότησης και πάλι για τον πρώτο χρόνο είχαν προβλεφθεί ως εξής:
Ι) Εκκαθάριση χρεών προς την εφορία (3 δις)
ΙΙ) Πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου (3 δις)
ΙΙΙ) Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (3 δις)
IV) ΕΣΠΑ και άλλα ευρωπαϊκά προγράμματα (3 δις)
Με δεδομένο λοιπόν το ανακοινωθέν του Γιούρογκρουπ, ρωτώ:
Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης
Πως θα χρηματοδοτηθεί το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, όταν τα 3 δις του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας είναι πλέον εκτός ελληνικού ελέγχου; Η αφαίρεση αυτών των κονδυλίων κάνει ακόμη πιεστικότερη τη συλλογή μεγάλων ποσών από τη φοροδιαφυγή και την εκκαθάριση χρεών σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Πόσο εφικτή είναι αυτή η προοπτική; 
Διαγραφή χρέους
Πως θα προχωρήσει η διαγραφή του χρέους, όταν η Ελλάδα δεσμεύεται να εκπληρώσει πλήρως και εγκαίρως όλες τις χρηματοοικονομικές της υποχρεώσεις προς τους εταίρους της; 
Άρση λιτότητας
Πως θα υπάρξει άρση της λιτότητας, όταν η Ελλάδα δεσμεύεται να πετύχει ‘κατάλληλα’ πρωτογενή πλεονάσματα για να καταστήσει το υπάρχον τεράστιο χρέος ‘βιώσιμο’; Η ‘βιωσιμότητα’ του χρέους – όπως την εκτιμούσε η Τρόικα – ήταν ακριβώς η αιτία για το παράλογο κυνήγι πρωτογενών πλεονασμάτων. Καθώς το χρέος δεν θα μειωθεί σημαντικά, πως θα πάψουν να υπάρχουν πρωτογενή πλεονάσματα που είναι καταστροφικά για την ελληνική οικονομία και αποτελούν την ουσία της λιτότητας;   
Εποπτεία και δημοσιονομικό κόστος
Πως θα προχωρήσει οποιαδήποτε προοδευτική αλλαγή στη χώρα, όταν οι ΄θεσμοί’ θα ασκούν αυστηρή εποπτεία και θα απαγορεύουν μονομερείς ενέργειες; Θα επιτρέψουν οι ‘θεσμοί’ την υλοποίηση των πυλώνων ‘της Θεσσαλονίκης’ δεδομένου ότι έχουν άμεσο, ή έμμεσο δημοσιονομικό κόστος; 
Η μελλοντική διαπραγμάτευση
Τι ακριβώς θα έχει αλλάξει στους επόμενους τέσσερις μήνες της ‘παράτασης’, ώστε η νέα διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας να γίνει από καλύτερες θέσεις; Τι θα αποτρέψει την επιδείνωση της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης της χώρας;
Οι στιγμές είναι απολύτως κρίσιμες για την κοινωνία, το έθνος και φυσικά την Αριστερά. Η δημοκρατική νομιμοποίηση της κυβέρνησης εδράζεται στο πρόγραμμα του Σύριζα. Το ελάχιστο που απαιτείται είναι να έχουμε μια ανοιχτή συζήτηση στα κομματικά όργανα και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Πρέπει άμεσα να δώσουμε καίριες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ώστε να διατηρήσουμε τη μεγάλη στήριξη και δυναμική που μας δίνει ο ελληνικός λαός. Οι απαντήσεις που θα δοθούν το αμέσως επόμενο διάστημα θα κρίνουν το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας.

Ο σύντροφος Γλέζος και η Ιστορία

Ο σύντροφος Γλέζος και η Ιστορία

Ο σύντροφος Μανόλης Γλέζος έχει βιώσει στη μακρά ιστορική του διαδρομή δύο διαφορετικές και τελείως διαφορετικές προσεγγίσεις για το ζήτημα της εσωκομματικής δημοκρατίας και της «μονολιθικότητας» της Αριστεράς και ιδίως σχετικά με την έκφραση του δημόσιου λόγου της προς την κοινωνία. Για δεκαετίες, ο σ. Γλέζος υπήρξε στέλεχος του ενιαίου ΚΚΕ και βίωσε πιθανόν δραματικά το σύστημα εσωκομματικής δημόσιας ζωής που παρουσιαζόταν ως δήθεν συνέχεια του λενινιστικού «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού», ενώ στην πραγματικότητα ήταν ένα μοντέλο ενιαίας και μονολιθικής εξωτερίκευσης μιας μη δημοκρατικά ειλημμένης γραμμής, ήταν το μοντέλο του σταλινικά κωδικοποιημένου γραφειοκρατικού συγκεντρωτισμού.
Στη συνέχεια και μέσω της διάσπασης του ΚΚΕ το Φλεβάρη του 1968, ο Μ.Γ. τάχθηκε με το τμήμα εκείνο που, παρά όλα του τα προβλήματα και  στρατηγικά ελαττώματα, έθετε ψηλά στην ατζέντα το ζήτημα της κομματικής δημοκρατίας αλλά και της ανάσχεσης του σταλινικού μονολιθισμού, με την ανανεωτική αριστερά στην πιο πλατιά εκδοχή της. Ακόμη παραπάνω, ο σ. Γλέζος μέσα από τη μεταπολιτευτική του πορεία στην ανανεωτική Αριστερά, και με όλες τις αντιρρήσεις που μπορεί να έχει κανείς με επιμέρους επιλογές του στη μεταπολιτευτική  ΕΔΑ, μελέτησε και ανέπτυξε πρακτικά σε σημαντικό βαθμό το ζήτημα της άμεσης δημοκρατίας αλλά και της δημοκρατικής εσωκομματικής ζωής και της μη φοβικής σχέσης των αριστερών και των απόψεών τους με τη δημοσιοποίησή τους προς την κοινωνία.
Αυτή η προσέγγιση, παρά τις ισχυρές αντιθέσεις της προς το έτσι κι αλλιώς μη αδιαμφισβήτητο ή αλάθητο πια λενινιστικό κομματικό μοντέλο, ενίσχυσε μια διάσταση ανανέωσης, φρεσκάδας και ζωντάνιας στην εσωκομματική ζωή των αριστερών κομμάτων. Αυτήν την προσέγγιση ακολούθησε ο σ. Γλέζος και κατά τη διάρκεια της πολύχρονης συμμετοχής του στον ΣΥΡΙΖΑ, διαφωνώντας με μια μονολιθική ή και αρχηγική εκδοχή του «ενιαίου κόμματος των μελών» (βλ. και συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο 2013,όταν ο σ. Γλέζος επέκρινε μαζί και με πολλούς άλλους έντονα την εργαλειακή και επικίνδυνη για την εσωτερική δημοκρατία ηγετική γραμμή κατά των τάσεων και υπέρ μιας μη οργανικής αλλά διοικητικής και μηχανιστικής υπέρβασης και διάλυσης των συνιστωσών).
Τα προσωπικά σύμβολα της «εθνικής ενότητας»
Ανεξάρτητα, όμως, από την συμβολή του στο ζήτημα της δημοκρατίας τόσο στην κοινωνία όσο και στα αριστερά πολιτικά μορφώματα και κόμματα, ο σ. Γλέζος είναι ένα ζωντανό ιστορικό σύμβολο, όπως λίγοι ακόμη εν ζωή άνθρωποι της Αριστεράς στην Ελλάδα (όπως ο Θεοδωράκης, ο Μπιτσάκης και λίγοι ακόμη). Είναι από εκείνα τα ιστορικά σύμβολα που δημιουργούν στην Αριστερά υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση στις περισσότερες των περιστάσεων, αμηχανία σε λιγότερες. Αμηχανία ιδίως, όταν τίθεται ζήτημα έκφρασης της χώρας μέσα από ανώτατα αξιώματα. Στις περιπτώσεις αυτές, η Αριστερά, συχνά μέσα από μια έντονα συμπλεγματική συμπεριφορά, προκρίνει  ως υπερέχοντα τα προσωπικά σύμβολα της «εθνικής ενότητας» και όχι τα σύμβολα της ιστορικής της ταξικής δικαίωσης και της ιστορικής της αγωνιστικής παρουσίας. Όμως, τα σύμβολα της -κατά την κυρίαρχη λογική- «εθνική ενότητας» ανήκουν σχεδόν πάντοτε αναγκαστικά στην αστική τάξη. Κανείς μη αστός πολιτικός δεν έχει εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το 1975 μέχρι σήμερα: Στασινόπουλος, Tσάτσος, Καραμανλής, Σαρτζετάκης, Στεφανόπουλος, Παπούλιας, Παυλόπουλος. Ούτε ένας αριστερός ή κομμουνιστής ούτε μια αριστερή ή κομμουνίστρια. Ο λόγος έχει εξηγηθεί επαρκώς από τον Μαρξ στη «Γερμανική Ιδεολογία»: η κυρίαρχη ιδεολογία σε μια ταξική κοινωνία είναι η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης.
Μήνυμα για ριζική στροφή πολιτικής
Με αυτήν τη διττή ιδιότητα και ευθύνη του, του αριστερού στελέχους που ερευνά και πειραματίζεται συνεχώς πρακτικά πάνω στο ζήτημα της δημοκρατίας/συμμετοχής και του ανθρώπου που αντιστάθηκε τότε έμπρακτα και απολύτως ενάντια στο ρεύμα, παρά τους κατοπινούς μύθους, στον ναζισμό, ο σ. Γλέζος έστειλε τώρα ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ: το μήνυμα των σοβαρών προβλημάτων που εμπεριέχει η προσωρινή συμφωνία με τους δανειστές και του έντονου κινδύνου αθέτησης των προεκλογικών εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ σε προγραμματικό επίπεδο. Το αν ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε μόνο «ψευδαισθήσεις» ως σήμερα, είναι ένα ζήτημα όπου μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει κανείς ή πάντως να το θεωρήσει (ακόμη) ιστορικά ανοιχτό. Δεν έχει σημασία, όμως, η συμφωνία ή η διαφωνία με την πολύ συγκεκριμένη διατύπωση του Γλέζου. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι η διογκούμενη καθημερινά απόσταση ανάμεσα στις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ και στην τώρα εφαρμοσμένη κυβερνητική πολιτική του. Αυτό που επισημαίνει κριτικά η παρέμβαση του σ. Γλέζου είναι η επανοριοθέτηση της εσφαλμένης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ από την τρέχουσα ηγεσία του και ειδικότερα:
- της εγκατάλειψης της διαγραφής του δημοσίου χρέους της χώρας και της προσχώρησης στη λογική της εικονικής «απομείωσης»
- της αποδοχής των «συμφωνημένων όρων», δηλαδή της αποδοχής τού ως σήμερα μνημονιακού πλαισίου-προγράμματος
- της αποδοχής της επιτήρησης όχι πια από την τρόικα αλλά από τους λεγόμενους Θεσμούς
- της αποφυγής των μονομερών ενεργειών, δηλαδή της πλήρους εφαρμογής του προεκλογικού μας προγράμματος
- της δέσμευσης για την ολοκλήρωση -έστω και με κάποιες εξαιρέσεις- του υφιστάμενου μνημονιακού  προγράμματος
- της παραδοχής των περίφημων μνημονιακών πρωτογενών πλεονασμάτων, έστω και με τάση μειωτική του ποσοστού επί του ΑΕΠ
- της παραδοχής ότι όλα τα ως σήμερα μέτρα και οι «θυσίες» του λαού «καλώς τελικά συνέβησαν»
- της παραδοχής γενικά των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, κάτι που επί χρόνια αρνούνταν λυσσασμένα ακόμη και οι κεϊνσιανοί οικονομολόγοι
- της προώθησης δήθεν μεταρρυθμίσεων από την κυβέρνηση στη λογική του ΟΟΣΑ και της εργαλειοθήκης του και της σοσιαλφιλελεύθερης αναδιάταξης του κρατικού μηχανισμού 
- της μη κατάργησης ως τώρα των εφαρμοστικών νόμων των Μνημονίων.
Αυτό που διαπιστώνει, με το ισχυρό διαχρονικό ταξικό του ένστικτο, ο σ. Γλέζος υπερβαίνει το βαθμό δυσαρέσκειας και κινητοποίησης των αριστερών αντιπολιτεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα/ιδίως της Αριστερής Πλατφόρμας. Σε σχέση με την ως σήμερα ρητορική  και αντίσταση της Αριστερής Πλατφόρμας, ο σ. Γλέζος αρθρώνει έναν λόγο σχετικά πιο ολοκληρωμένο και θαρραλέο τόσο από ταξική όσο και από εθνικοαπελευθερωτική άποψη. Θέτει το πρόβλημα ότι η προσωρινή συνθήκη διαψεύδει και ακυρώνει το πρόγραμμα της ΔΕΘ, αλλά και γενικότερα την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων. Θέτει το πρόβλημα ότι χρειάζεται μια ριζική στροφή πολιτικής,  έστω και τώρα, προς την κατεύθυνση της διαγραφής του χρέους και των μνημονίων και ότι δεν αρκεί η στρατηγική δήθεν τεχνικής απομείωσης του χρέους - τα οικονομοτεχνικά δεν είναι αριστερή πολιτική. 
Η ιδιαίτερη αγωνία του σ. Γλέζου, με βάση τη βαθιά και βαριά πολιτική εμπειρία του, είναι ιδιαίτερα σημαντική και καθοδηγητική. Υποστηρίζει ότι η βάσει των μνημονιακών δεσμεύσεων μη κατάργηση των μνημονιακών εφαρμοστικών νόμων είναι ηθελημένη και δεν οφείλεται σε πλημμέλεια. Υποστηρίζει ακόμη, κατά τρόπο εύλογο, ότι η υπόσχεση κατάργησης των μνημονίων στηρίχθηκε προεκλογικά σε μια ανταγωνιστική  πολιτική στρατηγική και όχι σε αποκλίνουσες προτεραιότητες ή σε παρεξηγήσεις και λάθος κατανόηση ή σε παζάρια του τύπου win-win. Υποστηρίζει, τέλος,  εμμέσως πλην σαφώς, ότι η προσωρινή συμφωνία κυβέρνησης και δανειστών είναι ο στρατηγικός  κόμβος και η βασική αιτία νομοθετικής αδράνειας της παρούσας κυβέρνησης και όχι η δήθεν προετοιμασία μιας ρήξης σε τέσσερις μήνες. Όλα αυτά φαίνεται να επιβεβαιώνονται από μια συγκυρία όπου, μέχρις νεοτέρου, η παραλυτική νομοθετική αδράνεια του ΣΥΡΙΖΑ έχει υποκαταστήσει τον καταστροφικό νομοθετικό οργασμό της κυβέρνησης Σαμαρά.  
Ο  σύντροφος Γλέζος και το Δικαστήριο της Ιστορίας
Με όλη την πολιτική σοφία και την εκτεταμένη πολιτική εμπειρία που τον διακρίνει, ο σ. Γλέζος θέτει με τη λακωνική δήλωσή του ένα σοβαρό ζήτημα, το οποίο δεν εξαντλείται στην εφαρμογή ή μη της ΔΕΘ και του προεκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ το 2014-2015.  Εκφράζει τη βαθύτερη ανησυχία του για την κρίση του έργου του ΣΥΡΙΖΑ όχι από την τρόικα ή τους Θεσμούς ή άλλα όργανα κρίσης και αξιολόγησης των δανειστών, αλλά από ένα όργανο υψηλότερου διεθνούς κύρους και μεγαλύτερης ηθικής εμβέλειας. Από ένα όργανο που ξεπερνά αξιολογήσεις και διεθνή όργανα εποπτείας. Για την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ από αυτό που ο ύψιστος φιλόσοφος Έγελος θα χαρακτήριζε ως το Δικαστήριο της Ιστορίας. Τι σημαίνει, άραγε, αυτό και γιατί είναι τόσο βαρύγδουπο αλλά και τόσο εκτιθέμενο στην απαξιωτική κριτική; Αυτό βασικά σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευθεί πολύπλευρα να αλλάξει την ζωή των υποτελών τάξεων και τη ρότα της πατρίδας μας -και, υπό την έννοια των κυριαρχούμενων τάξεων και της συμμαχίας τους, δεν υπάρχει καμία ντροπή να χρησιμοποιείς τον όρο «πατρίδα» και «εθνική ανεξαρτησία»- προς μια αρχικά φιλεργατική, φιλολαϊκή και ανεξάρτητη από τον ιμπεριαλισμό πολιτική κατεύθυνση και στη συνέχεια να ανοίξει αποφασιστικά το δρόμο προς τη σοσιαλιστική/κομμουνιστική μετάβαση. Μα, θα μας πούνε, συντροφε Γλέζο, ότι ο λαός δεν έδωσε τέτοια εξουσιοδότηση, έδωσε μόνο μια δειλή εντολή για την επίλυση της ανθρωπιστικής κρίσης! Η τοποθέτηση του σ. Γλέζου αποκαλύπτει εμφατικά το ψέμα και τη δολιότητα πίσω από αυτήν τη ρητορική. Είτε είναι μαζί μας το 36% είτε το 87%, κατά την Public Issue ή όποια άλλη δημοσκοπική εταιρεία, το πραγματικό εκλογικό σώμα, κάτι πολύ διαφορετικό από τους πρόσκαιρους αποδέκτες και μετόχους των δημοσκοπήσεων, μας έδωσε την εντολή να εφαρμόσουμε το προεκλογικό πρόγραμμά μας κατά 100% και να καταργήσουμε τα μνημόνια επίσης κατά 100%. Το πώς επεξεργάστηκε τα ζητήματα αυτά η κυβέρνηση και ο κατά τα λοιπά συμπαθής κ. Βαρουφάκης, είναι ένα απολύτως διακριτό θέμα - ο λαός θα μας κρίνει με βάση το πρόγραμμά μας και όχι την πολιτική άποψη, την ιδιαίτερη επικοινωνιακή αισθητική ή την απουσία λαιμοδέτη του  κ. υπουργού Οικονομικών. 
Έχοντας υπάρξει κατηγορούμενος μπροστά στα πολιτικά δικαστήρια του έκτακτου μετεμφυλιακού αστικού κράτους -ιδίως στη δίκη του 1960 με βάση τον νόμο περί κατασκοπείας και με ορίζοντα τον θάνατο- ο σ. Γλέζος γνωρίζει πολύ καλά την ειδική διαλεκτική του κατήγορου και του κατηγορουμένου, της δίωξης και της υπεράσπισης, τη δυναμική της πολιτικής δίκης. Όμως, ο πρώην κατηγορούμενος Γλέζος έναντι του μετεμφυλιακού κράτους και των στρατοδικείων του, ο σ. Γλέζος, δεν επιστρέφει ως τιμωρός ή ως κατήγορος ή ως απηνής διώκτης. Ούτε εναντίον της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ούτε καν κατά των δανειστών και της πολιτικά απαξιωτέας επιθετικής γερμανικής ηγεμονίας εντός της Ε.Ε. Ούτε καν κατά αυτών των εφήμερων ιστορικά Γερμανών αξιωματούχων που αρνούνται  ξετσίπωτα το δικαίωμα της Ελλάδας και των θυμάτων στις γερμανικές αποζημιώσεις. Ο Γλέζος δεν επανακάμπτει για να ψέξει και να επικρίνει πολιτικά ή ηθικά τον Σόιμπλε, τον Γιουνκέρ ή και αυτόν ακόμη τον σ. Τσίπρα. Είναι πολύ επάνω από όλα αυτά. Έρχεται για να θυμίσει και να υπογραμμίσει το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, του προέδρου του, της ηγεσίας του, των στελεχών του και των μελών του απέναντι σε έναν κρίσιμο και μοναδικό  θεσμό -το μόνο πραγματικό Θεσμό απέναντι στα αποκαΐδια της ευρωενωσιακής οργάνωσης και πολιτικής- απέναντι στο Δικαστήριο της Ιστορίας, απέναντι στη μελλοντική αδιάσειστη ιστορική κρίση για το τι έκανε η ελληνική και η διεθνής Αριστερά ανάμεσα στο 2015 και στο 2020. Στο τι έκανε  ενεργητικά, στο τι δέχθηκε παθητικά, στο πού συμβιβάστηκε, στο τι διεκδίκησε, στο πού μεγαλούργησε και πού ταπεινώθηκε, στο πού  συντηρήθηκε και στο πού υπέκυψε απέναντι στο ντόπιο κεφάλαιο και στην ηγεσία της Ε.Ε. Η ισχυρή ιστορική παρέμβαση του σ. Γλέζου μπορεί να μην έχει την πολιτική πληρότητα και τεκμηρίωση των θεσμικών αντιπολιτεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μπορεί, ταυτόχρονα, να υπερκερνά κατά πολύ την εμβέλεια των δικών τους παρεμβάσεων. Τελικά, η παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του μπορεί να γράψει Ιστορία, με τη θετική ή την αρνητική σηματοδότηση του όρου. Αναμφισβήτητο όριο και συνιστώσα αυτής της Ιστορίας θα είναι και η σημερινή υπόμνηση του σ. Γλέζου, μια υπόμνηση που έρχεται από το βαθύ παρελθόν και πάει στο βαθύ μέλλον.
Ανεξάρτητα από την ιδιαίτερη άποψη ή το ψυχολογικό κίνητρο του σ. Γλέζου, ο εμφανής  πόνος και η ανησυχία του δείχνουν εμφατικά τη μικρή απόσταση ανάμεσα στην επιβολή/εγκαθίδρυση της ΠΕΕΑ το Μάρτιο του ’44 και τη Βάρκιζα το Φλεβάρη του ’45, ανάμεσα στην πολύμορφη σύγκρουση/ρήξη και την πολύμορφη συνθηκολόγηση. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει αν αυτή η κρίσιμη παρέμβαση λήφθηκε σοβαρά υπόψη και οδήγησε σε μια  ταξική και εθνικοαπελευθερωτική ανάκαμψη και ανόρθωση της Αριστεράς ή αν αγνοήθηκε και «μπήκε στο αρχείο», με αποτέλεσμα για άλλη μια φορά η έστω περιορισμένη τωρινή έφοδος της Αριστεράς στον ουρανό να οδηγήσει σε μια ακόμη υποσημείωση της Ιστορίας. Σύντροφε Γλέζο, έτσι ή αλλιώς, δεν έμεινες βουβός. Αυτό και μόνο έχει πολιτική σημασία. Για έναν ακόμη λόγο, η Ιστορία δεν θα σε ξεχάσει.

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Μην ακούτε τι σας λένε, διαβάστε τι υπογράψανε και φρίξτε!

Μην ακούτε τι σας λένε, διαβάστε τι υπογράψανε και φρίξτε!


Περιεχόμενα


1. Η χούντα της ενημέρωσης χειρότερη παρά ποτέ...

Έχετε διαβάσει το ανακοινωθέν του Eurogroup που υπέγραψε η ελληνική πλευρά; Είμαι σίγουρος πώς όχι. Δεν θα το βρείτε εύκολα και έχουν φροντίσει άπαντες να ακούτε μόνο ανοησίες και ψέμματα. Ποτέ η χούντα της ενημέρωσης δεν ήταν τόσο απόλυτη. Όχι μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά ούτε καν την εποχή της χουντικής επταετίας. Ολόκληρος ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος έχει εξαγοραστεί, μηδενός φύλλου, ή καναλιού εξαιρουμένου.

Η ταύτιση μνημονίου και αντιμνημόνιου έχει ρίξει την πιο απόλυτη ταφόπλακα στην ενημέρωση. Βρισκόμαστε στην πιο μαύρη περίοδο του καθεστώτος κατοχής. Η εξαγορά έχει μετατραπεί σε τρόπο ζωής όχι μόνο για τους παραδοσιακούς δοσίλογους, αλλά και για όσους εξασκήθηκαν στην απάτη του αντιμνημονίου. Σήμερα για να ασχολείται κανείς με την επίσημη πολιτική, αλλά και με την ενημέρωση, θα πρέπει να είναι πουλημένο τομάρι, όσο κανένας άλλος πριν, ή μετά απ' αυτόν. Ιδίως εκείνοι που μας το έπαιζαν αντιμνημονιακοί και μάλιστα αγανακτισμένοι με το γεγονός ότι η χώρα παραιτήθηκε άνευ όρων και αμετάκλητα από την εθνική της κυριαρχία.

Ας δούμε λοιπόν τι υπέγραψαν οι αριστεροί της Βαλαωρίτου και οι καμμένοι πατριώτες. Σημείο προς σημείο. Πριν όμως πάμε στο κείμενο, πρέπει να θυμάστε ότι έχει συνταχθεί μετά από πολλές ημέρες διαβουλεύσεων. Αυτό σημαίνει ότι η κάθε λέξη όπως διατυπώθηκε έχει "ξεσκονιστεί" και δεν τοποθετήθηκε τυχαία στο κείμενο.

2. Ευχαριστούμε του Έλληνες που υπομένουν όσα τους κάνουμε!

Το κείμενο ξεκινά ως εξής: "Το Eurogroup επαναλαμβάνει την εκτίμησή του για τις αξιοσημείωτες προσπάθειες προσαρμογής οι οποίες ανελήφθησαν από την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό τα τελευταία χρόνια. Κατά τη διάρκεια των λίγων τελευταίων εβδομάδων διεξαγάγαμε, από κοινού με τους θεσμούς, έναν εντατικό και εποικοδομητικό διάλογο με τις νέες ελληνικές αρχές και καταλήξαμε σε μια κοινή θέση σήμερα."

Με άλλα λόγια μας ευχαριστούν που υπομένουμε την άγρια πολιτική προσαρμογής που μας επιβάλλουν, αλλά κουβέντα για τα αδιέξοδα που έχει συσσωρεύσει στην Ελλάδα και τον λαό της. Δεν κάνουν ούτε μνεία σε τυχόν αναθεώρησή της, ή έστω επαναξιολόγησή της. Αυτή υποτίθεται ότι ήταν η αφετηρία της ελληνικής πλευράς. Ότι δηλαδή η πολιτική των μνημονίων απέτυχε και πρέπει να αναθεωρηθεί. Ούτε κουβέντα δεν υπάρχει σχετικά.

Αντίθετα περνά ατόφια η θέση που υπήρχε πάντα. Ευχαριστούμε τους Έλληνες για τα βάσανα που τους έχουμε επιβάλει και συνεχίζουμε με δεδομένη αυτή την πολιτική προσαρμογής.

3. "Θεσμοί" αντί για "τρόικα"

Προσέξτε επίσης την ιδιαίτερη αναφορά στους "θεσμούς". Πρόκειται για ένα νέο όρο, που αντικατέστησε την "τρόικα". Τώρα αντί για "τρόικα" λένε "θεσμούς". Ποιούς εννοούν; Την Κομισιόν, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Η ουσία λοιπόν παραμένει απολύτως η ίδια. Η αλλαγή αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με επικοινωνιακούς λόγους.

Σας θυμίζω ότι  στις 13 Μαρτίου 2014 υπήρξε ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, με βάση την Έκθεση της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής, όπου τίθεται θέμα νομιμότητας της τρόικας με βάση το πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ. Μάλιστα στην παράγραφο 56 του ψηφίσματος, γίνεται ειδικά αναφορά και στις ελληνικές κυβερνήσεις, με την επισήμανση ότι μπορούν ανά πάσα στιγμή να αρνηθούν τα συγκεκριμένα μνημόνια, διότι είναι παρανόμα ακόμη και με βάση το πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ.

Η αναφορά τώρα πια στους "θεσμούς" αντί για "τρόικα" επιχειρεί να νομιμοποιήσει την επιβολή της αποικιακής κηδεμονίας και επιτήρησης με βάση τα ισχύοντα στην ΕΕ. Προσπαθεί δηλαδή να παρακάμψει το αγκάθι που είχε επισημανθεί από το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου. Κι έτσι να εμφανίσει ότι η συνέχεια της ίδιας πολιτικής είναι σύννομη με το δίκαιο της ΕΕ.

Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί η νέα κυβέρνηση, αντί να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο ψήφισμα καταγγέλοντας ως παράνομη κάθε προσπάθεια επιβολής μνημονιακής πολιτικής, πρωτοστάτησε στο να βγάλει από την δύσκολη νομικά και πολιτικά θέση το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες επιμένοντας να βαφτιστεί η "τρόικα", "θεσμοί"; Μην ξεχνάμε ότι αυτή η αναβάπτιση ήταν αίτημα της ελληνικής πλευράς. Προφανώς για να χάσει το ισχυρό νομικό και πολιτικό έρεισμα που της έδινε το ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου.

4. Η Παράταση της δανειακής και των δεσμεύσεών της.

Και το κείμενο του Eurogroup συνεχίζει: "Το Eurogroup σημειώνει, στο πλαίσιο της υπάρχουσας διευθέτησης, το αίτημα των ελληνικών αρχών για την παράταση της Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης (Master Financial Assistance Facility Agreement, MFFA), η οποία θεμελιώνεται σε ένα σύνολο δεσμεύσεων. Ο σκοπός της παράτασης αυτής είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της τρέχουσας διευθέτησης, με την καλύτερη δυνατή χρήση της δεδομένης ευελιξίας η οποία θα εξετασθεί από κοινού με τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς. Αυτή η παράταση θα γεφυρώσει το χρόνο που θα απαιτηθεί για τις συζητήσεις για μια ενδεχόμενη διάδοχη διευθέτηση ανάμεσα στο Eurogroup, τους θεσμούς και την Ελλάδα."

Γνωρίζετε ποιά είναι αυτή η Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης που ζήτησε η ελληνική πλευρά την παράτασή της και αποδέχεται το Eurogroup; Πρόκειται για την χειρότερη δανειακή σύμβαση που έχει αποδεχθεί ποτέ κράτος σ' ολόκληρη την υφήλιο. Η αρχική κατατέθηκε τον Μάιο του 2010 στο κοινοβούλιο, αλλά αποσύρθηκε και δεν ψηφίστηκε ποτέ. Μετά το 2ο μνημόνιο ψηφίζεται με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου στις 20 Μαρτίου 2012 με κυβέρνηση Παπαδήμου, που σύσσωμη τότε η αντιμνημονιακή αντιπολίτευση είχε χαρακτηρίσει ως συνταγματική εκτροπή.

5. Π. Παυλόπουλος: συνταγματική εκτροπή, αλλά την ψηφίζω...

Το ίδιο κι ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, όταν στις προγραμματικές της κυβέρνησης Παπαδήμου έλεγε ευθαρσώς ότι "...η Κυβέρνηση η οποία σήµερα ζητά την ψήφο εµπιστοσύνης του Κοινοβουλίου δεν είναι προϊόν της ετυµηγορίας του ελληνικού λαού, δεν είναι καν προϊόν –και αυτή η προσοµείωση ας µη γίνεται- της ελεύθερης επιλογής των πολιτικών Αρχηγών οι οποίοι την δηµιούργησαν. Είναι προϊόν ευρωπαϊκής επιβολής µέσα από συγκεκριµένους όρους, που αφορούν στην επιβίωση του τόπου. Η κυβέρνηση Ζολώτα δηµιουργήθηκε από την ελεύθερη επιλογή των πολιτικών Αρχηγών, ενώ εδώ είναι γνωστό ότι αυτό το οποίο συνέβη είναι πως υπήρξε ευρωπαϊκή απαίτηση να συγκροτηθεί αυτού του είδους η συγκυβέρνηση." (Πρακτικά Βουλής, 15/11/2011)

Και μετά την ψήφισε ως κυβέρνηση συνταγματικής εκτροπής και ξένης επιβολής. Ο κ. "ναι σε όλα" που σήμερα είναι ΠτΔ, διέπραξε καραμπινάτη ομολογία εσχάτης προδοσίας, γιατί δέχθηκε να υπάρξει συνταγματική επιτροπή υπό καθεστώς εκβιασμού. Προφανώς, αυτό είναι το μέγα προσόν για το οποίο επιβραβεύθηκε. Γιατί ξέρει να εκβιάζεται και να υποχωρεί καταλύοντας το σύνταγμα και παραδίδοντας την χώρα στους εκβιαστές της.

6. Με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου η δανειακή

Τον Μάρτιο του 2012 η κυβέρνηση Παπαδήμου φέρνει την δανειακή σύμβαση να την περάσει από την Βουλή, όπως είχε εντολή από τους δανειστές που την επέβαλαν, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, ώστε μέσα σε μια μέρα να έχει ψηφιστεί. Η βιασύνη αυτή απέτρεψε την κατάθεση της δανειακής ως διεθνούς σύμβασης, ώστε να περάσει από την Βουλή με τουλάχιστον 180 ψήφους κι έτσι να αποκτήσει αυξημένη τυπική ισχύ και να υπερισχύει από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου (άρθρο 28.1 του Συντάγματος).

Κάτι ανάλογο έγινε κι όταν στις 14 Ιανουαρίου 2013 έφερε η κυβέρνηση Σαμαρά ένα πολυνομοσχέδιο με το οποίο προβλέπονταν ένα ολόκληρο πακέτο μεταρρυθμίσεων (συντάξεις, εργασιακά, ιδιωτικοποιήσεις, κλπ.) μαζί με τις Συµβάσεις Τροποποίησης της Κύριας Σύµβασης Χρηµατοδοτικής Διευκόλυνσης µεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταµείου Χρηµατοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δηµοκρατίας, του Ελληνικού Ταµείου Χρηµατοπιστωτικής Σταθερότητας (Τ.Χ.Σ.) και της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ). Ήταν η πρώτη τροποποίηση-παράταση της δανειακής σύμβασης.

7. Δ. Παπαδημούλης: Μας δίνουν δάνειο για να ξοφλήσουµε άλλο δάνειο...

Ας θυμηθούμε πώς χαρακτήριζε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλης τη δανειακή που είχε φέρει προς ψήφιση η κυβέρνηση Παπαδήμου: "Μας δίνουν ένα δάνειο για να ξοφλήσουµε το επόµενο δάνειο και µάλιστα µε τόκο. Με δέσµευση ότι δεν θα αλλάξει τίποτα, ότι δεν µπορεί κανένας νόµος, καµµία Βουλή, καµµία κυβέρνηση, κανένα ελληνικό δικαστήριο να αλλάξει τίποτα από αυτά και φτάσαµε στο σηµείο, στα παραρτήµατα, κύριε Γιαννόπουλε, της δανειακής σύµβασης, να υπάρχει έτοιµη προς υπογραφή και η γνωµοδότηση του Νοµικού Συµβουλίου του Κράτους, που λέει ότι όλα αυτά είναι εντάξει, χωρίς να την έχει ετοιµάσει το Νοµικό Συµβούλιο του Κράτους. Την ετοίµασαν ακριβοπληρωµένα ξένα δικηγορικά γραφεία, τα οποία πλήρωσε ο Έλληνας φορολογούµενος πολίτης και το  Νοµικό Συµβούλιο του Κράτους θα κληθεί να βάλει απλώς την τζίφρα... Αυτές οι συµβάσεις συνταγµατοποιούν και την προτεραιότητα των δανειστών. Τι λέει αυτό το πακέτο; Φτιάχνοντας ειδικό λογαριασµό στην Τράπεζα της Ελλάδος, η δέσµευση του ελληνικού κράτους είναι πρώτα οι δανειστές. Πρώτα θα µαζεύονται εκεί τα λεφτά για να εξυπηρετείται το δάνειο και ό,τι περισσέψει για τις κοινωνικές ανάγκες, τη λειτουργία του κράτους, του κοινωνικού κράτους, µισθοί συντάξεις, παιδεία, υγεία κ.λπ.. Δηλαδή ο κίνδυνος υπαγωγής σε µία κατάσταση εσωτερικής στάσης πληρωµών, µεγαλώνει. Σε αυτά προσθέστε την υπαγωγή στο Αγγλικό Δίκαιο και την παραίτηση από την ασυλία. Αυτό σηµαίνει ότι θα δικάζονται οι όποιες διαφορές στο δικαστήριο του Λουξεµβούργου, θα είναι υποχρεωτική η εκτέλεση των αποφάσεων του δικαστηρίου του Λουξεµβούργου από τα ελληνικά δικαστήρια και θα µπορεί να ρευστοποιηθεί έναντι απαιτήσεων των δανειστών µας η ιδιωτική περιουσία του κράτους, η οποία είναι µεγάλη." (Πρακτικά Βουλής, 20/3/2012).

Με την ίδια ακριβώς λογική, που τότε την κατέγγελνε ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, η νέα κυβέρνηση διατύπωσε αίτημα παράτησης της δανειακής. Γιατί; Για να πάρει ένα καινούργιο δάνειο-γέφυρα προκειμένου, υπό τους ίδιους καταχρηστικούς όρους, να συνεχίσει να πληρώνει τις τρέχουσες υποχρεώσεις του υφιστάμενου χρέους. Τι είχες Γιάννη; Τι είχα πάντα!

8. Π. Καμμένος: Η δανειακή ταφόπλακα της εθνικής ανεξαρτησίας...

Ενώ ο κ. Καμμένος προχωρούσε τότε ακόμη περισσότερο λέγοντας ότι "...πιστεύουµε ότι η σηµερινή σύµβαση είναι παράνοµη, είναι αντισυνταγµατική και αποτελεί και την «ταφόπλακα» των δύο µνηµονίων, την «ταφόπλακα» της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας και την παράδοση της πολιτικής διαχείρισης της χώρας, κατ’ ουσίαν, σε µια ανώνυµη εταιρεία, µια ανώνυµη εταιρεία που είναι ένα άδειο κουφάρι που κανείς δεν γνωρίζει τι εκπροσωπεί. Είναι ένα άδειο κουφάρι που λέγεται EFSF, το οποίο τυπικώς έχει συσταθεί, το οποίο λειτουργεί, ενώ δεν έχει χρήµατα και χρησιµοποιείται από τις χώρες του ευρώ για ένα και µόνο λόγο: Για να αποφύγουν τον παράνοµο δανεισµό µε τα παράνοµα τοκογλυφικά επιτόκια που χρέωσαν την πατρίδα µας µε το πρώτο και το δεύτερο µνηµόνιο. Ουσιαστικά, δηλαδή, επειδή γνωρίζουν ότι αυτά τα παράνοµα επιτόκια, πολλαπλάσια της συµφωνίας εισόδου της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα τα αµφισβητήσουµε –και εµείς αυτό θα το κάνουµε- ουσιαστικά προσπαθούν να διαφυλάξουν τους δανειστές, δηλαδή τις τράπεζες τις οποίες έβαλαν µεσολαβητές µεταξύ των κρατών." (Στο ίδιο.)

Είχαν δίκιο τότε να ωρύονται όσοι αντιτάχθηκαν στη δανειακή; Και βέβαια. Πρόκειται για μια λεόντια, αποικιοκρατική σύμβαση, που έθετε το ελληνικό κράτος σε κατάσταση εκκαθάρισης και κατάσχεσης, χωρίς να έχει ούτε καν το δικαίωμα να αντιδράσει στους δανειστές. Χαρακτηριστική είναι η εξής αναφορά της δανειακής: "Ούτε το Δικαιούχο Κράτος Μέλος (Ελλάδα) ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος ούτε κανένα από τα αντίστοιχα περιουσιακά τους στοιχεία εξαιρούνται, λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλο λόγο, της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης – πριν ή μετά την έκδοση δικαστικής απόφασης– ή εκτέλεσης σε σχέση με οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή διαδικασία σχετικά με τη Σύμβαση."

Με τη δανειακή, δηλαδή, πάπαλα η εθνική κυριαρχία της χώρας. Δεν μπορεί η Ελλάδα ούτε καν να αντιδράσει δικαστικά εναντίον καταχρηστικών πρακτικών των δανειστών της, διότι η προσφυγή στα δικαστήρια του Λουξεμβούργου, τα οποία σύμφωνα με τη δανειακή είναι τα μόνα αρμόδια, "εφαρμόζεται προς όφελος μόνον του ΕΤΧΣ" (άρθρο 15, παρ. 3), δηλαδή των δανειστών. Η Ελλάδα είναι παντελώς ανοχύρωτη έναντι των δανειστών της. Απείρως χειρότερα ακόμη κι από φυσικό, ή νομικό πρόσωπο που χρωστάει σε τράπεζα.

Στην τροποποίηση της δανειακής σύμβασης από τον Σαμαρά τον Ιανουάριο του 2013, τόσο οι ΑΝΕΛ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ έθεσαν με επιτακτικότητα θέμα συνταγματικότητας μνημονίων, δανειακής και μνημονιακών νόμων. Αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε ένα χαρακτηριστικό περιστατικό που είχε συμβεί τότε με πρωταγωνιστές τον Π. Καμμένο και Π. Παυλόπουλο.

9. Ένας ιδιαίτερα διδακτικός για σήμερα διάλογος Καμμένου-Παυλόπουλου

Παραθέτουμε όπως ακριβώς έχει καταγραφεί στα Πρακτικά της Βουλής (14/1/2013):

"ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ (Πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ευτυχώς στη Βουλή ακόµα κρατούνται Πρακτικά. Θα αναφερθώ µόνο στα επίσηµα Πρακτικά από τις 6 Ιουλίου 2010 που ήρθε ο πρώτος εφαρµοστικός νόµος του µνηµονίου. Ήµουν ακόµα στη Νέα Δηµοκρατία, όταν ήταν η Νέα Δηµοκρατία κατά του µνηµονίου. Δεν θα αναφερθώ στην κατ’ ιδίαν συζήτηση του γραφείου του σηµερινού Πρωθυπουργού µε τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο, θα αναφερθώ στη σελίδα 9.669 των Πρακτικών της Βουλής. Ο καθηγητής Προκόπης Παυλόπουλος, τέως Υπουργός, εκ µέρους της Νέας Δηµοκρατίας καταθέτει αίτηση αντισυνταγµατικότητας κατά του εφαρµοστικού νόµου. Σας διαβάζω τρία αποσπάσµατα.
Λέει επί λέξει ο κ. Παυλοπουλος ορισθείς λέγων επί της ενστάσεως και των αντιρρήσεων της αντισυνταγµατικότητας: «Επειδή διάφορα ακούστηκαν, υποθέτω ότι συµφωνούµε σε αυτήν τη Βουλή πως και ο κυρωτικός νόµος του µνηµονίου και οι επιµέρους νοµοθετικές και διοικητικές πράξεις οι οποίες εκδίδονται σε εκτέλεσή του δεν µπορεί σε καµµία περίπτωση να κατισχύουν του Συντάγµατος. Το Σύνταγµα είναι το θεµέλιο της έννοµης τάξης και ο κυρωτικός νόµος του µνηµονίου και όλες οι νοµοθετικές και διοικητικές πράξεις, πρέπει να υπακούουν στο Σύνταγµα. Δεν υπάρχει τίποτα πάνω από το Σύνταγµα για τα ελληνικά νοµοθετικά, διοικητικά και δικαστικά όργανα. Εποµένως δεν τίθεται θέµα άλλης ιεράρχησης σύµφωνα µε το άρθρο 28 παρ 1».

Και λέει εν συνεχεία: «Είναι ευθεία παραβίαση του Συντάγµατος, η οποία είναι η µήτρα που γεννάει όλες τις λοιπές συνταγµατικές αµφιβολίες και έθεσε και το ζήτηµα της δήθεν σύγκρισης µεταξύ διατάξεων του µνηµονίου και του Συντάγµατος. Ξεκαθαρίζουµε «λέει ο κ. Παυλόπουλος εκ µέρους της Νέας Δηµοκρατίας», λοιπόν, ότι το άρθρο 28 ορίζει πως το Σύνταγµα υπερισχύει πάντων. Αυτή είναι η µήτρα της έννοµης τάξης και η βάση της έννοµης τάξης». Αφού αµφισβητεί το σύνολο των διατάξεων που προκύπτουν από το µνηµόνιο 1 και τον εφαρµοστικό νόµο, συµπεριλαµβανοµένου και του θέµατος της ασυλίας του Αγγλικού Δικαίου κ.λπ., καταλήγει: «Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και οι διατάξεις αυτές του νοµοσχεδίου αποδεικνύουν, µέσα και από την αντισυνταγµατικότητα, ότι το νοµοσχέδιο αυτό κατεδαφίζει το κοινωνικό κράτος δικαίου. Το κατεδαφίζει στο σύνολό του.

Και νοµίζω ότι στο σηµείο αυτό πρέπει να παρατηρήσουµε ότι αυτό που κάνει η Κυβέρνηση είναι να κατεδαφίζει ένα κοινωνικό κράτος, το οποίο µε τόση φροντίδα και τόσο κόπο όλες οι κυβερνήσεις µετά τη Μεταπολίτευση προσπάθησαν να δηµιουργήσουν. Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. (Χειροκροτήµατα από την πλευρά της Νέας Δηµοκρατίας) Δεν έχουµε να πούµε τίποτε άλλο από το ότι εµείς συνεχίζουµε να συµφωνούµε µε τον καθηγητή Παυλόπουλο, που έθεσε θέµα της αντισυνταγµατικότητας για τις διατάξεις του µνηµονίου που σήµερα έρχεται να υπερασπιστεί ως συνταγµατικό. Είχε, όµως, προβλέψει ότι το κοινωνικό κράτος καταρρέει. Επιβεβαιώθηκε στις τότε προβλέψεις του. Ο ελληνικός λαός πλέον όλους µάς κρίνει και για τη θέση µας την πολιτική και για τις θέσεις µας τις νοµικές. Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. (Χειροκροτήµατα από την πτέρυγα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων)

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, µπορώ να έχω το λόγο για ένα λεπτό;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χρήστος Μαρκογιαννάκης): Επί προσωπικού, κύριε Παυλόπουλε;

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ναι, επειδή αναφέρθηκε στο πρόσωπό µου. Κύριε Πρόεδρε των Ανεξάρτητων Ελλήνων, δεν παίρνω ούτε µία λέξη πίσω από αυτά που διαβάσατε, γιατί αυτά είναι αυτονόητα και εκείνα που καθορίζουν την ιεραρχία των κανόνων δικαίου. (Χειροκροτήµατα από την πτέρυγα της Νέας Δηµοκρατίας)

Υπενθυµίζω το εξής: Και σήµερα -πιστεύω και ήµουν εκείνος που στο Συµβούλιο της Επικρατείας και ως δικηγόρος υπερασπίστηκα- ότι το χαράτσι, παραδείγµατος χάριν, στα ακίνητα ήταν απολύτως αντισυνταγµατικό και κρίθηκε αντισυνταγµατικό. Πιστεύω ότι σειρά διατάξεων των κυβερνήσεων Παπανδρέου-Παπαδήµου κατεδάφισαν το κοινωνικό κράτος δικαίου. Τι σχέση έχει, όµως, αυτό µε τη δανειακή σύµβαση; Τι σχέση έχει αυτό µε τα θέµατα που συζητάµε; Αντίθετα, θα σας θυµίσω κάτι, κύριε Πρόεδρε των Ανεξάρτητων Ελλήνων: Ότι αυτά που είπα σήµερα τα είχα πει στην κατ’ ιδίαν συζήτηση των Βουλευτών της Νέας Δηµοκρατίας, όταν έγινε εκείνο το σχίσµα και όταν διάφοροι συνάδελφοι πίστευαν αυτά που λεν και σήµερα κάποιοι δικοί σας. Και από εκείνο εκεί το Βήµα ως εισηγητής της Νέας Δηµοκρατίας συζητώντας το PSI είπα ακριβώς τα ίδια που λέω και τώρα. Εγώ δεν συνήθισα να ταξιδεύω µε σηµαίες ευκαιρίας και, σας είπα, ούτε την επιστήµη µου την έβαλα ποτέ στην υπηρεσία της πολιτικής. Και όταν κάνω ενστάσεις αντισυνταγµατικότητας τις κάνω για να υπερασπιστώ µε πολιτικούς όρους το Σύνταγµα και όχι την πολιτική µου µε όρους Συντάγµατος. Ευχαριστώ πολύ. (Χειροκροτήµατα από την πτέρυγα της Νέας Δηµοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χρήστος Μαρκογιαννάκης): Σας ευχαριστούµε πολύ, κύριε Παυλόπουλε.

ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ (Πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων): Θέλω το λόγο, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χρήστος Μαρκογιαννάκης): Ορίστε, για ένα λεπτό, κύριε Καµµένε.

ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ (Πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων): Χαίροµαι που επιµένετε στις θέσεις σας και επιβεβαιώνετε την αντισυνταγµατικότητα όλων αυτών των νοµοσχεδίων, που αποτελούν µια σειρά. Σήµερα αυτό που ψηφίζουµε ουσιαστικά είναι ο πρώτος εφαρµοστικός νόµος ο οποίος «νοµιµοποιεί» -διότι η δική µας θέση είναι ότι χρειάζεται αυξηµένη πλειοψηφία- το σύνολο των διατάξεων των µνηµονίων. Και λέµε ότι παραµένουν αντισυνταγµατικοί κατά τους δικούς σας συσχετισµούς. Και θα σας θυµίσω και κάτι άλλο. Ήσασταν ο πρώτος που µας διδάξατε τότε απέναντι στην κυβέρνηση Παπανδρέου και στον ίδιο τον κ. Παπανδρέου -που σήµερα προασπίζεστε και θέλετε να προασπίσετε από την παραποµπή του την Πέµπτη- το θέµα της εφαρµογής του Αγγλικού Δικαίου, το οποίο εφαρµόστηκε στην Ελλάδα µε την απόφαση η οποία είχε ληφθεί και την ουσιαστική συµµετοχή του αγγλικού τότε στόλου στο βοµβαρδισµό του Φαλήρου. Σας τα λέω αυτά, κύριε καθηγητά και κύριε συνάδελφε, διότι και Πρακτικά υπάρχουν και όταν εµείς λέµε ότι το σύνολο αυτών που ψηφίζονται, που προσπαθούν να παραχωρήσουν τη ασυλία της χώρας και την εθνική κυριαρχία της χώρας, είναι άκυρα και ουδέποτε ψηφισθέντα από τη Βουλή των Ελλήνων και τα αµφισβητούµε και προς τους δηµοσίους δανειστές πιστεύουµε ότι θα έρθει η ώρα που µε τα δικά σας λεγόµενα θα τα υπερασπιστούµε, για να διαφυλάξουµε την αξιοπρέπεια της ελληνικής οικογένειας -που σήµερα διαλύεται µαζί µε το κοινωνικό κράτοςκαι την εθνική αξιοπρέπεια και την εθνική κυριαρχία. (Χειροκροτήµατα από την πτέρυγα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων)"

Ειλικρινά πόσο μεγάλος απατεώνας πρέπει να είσαι όταν διαριγνύεις την μια φορά τα ιμάτιά σου για την αντισυνταγματικότητα της δανειακής και των εκπορεύομενων απ' αυτήν μνημονιακών νόμων, για την κατάφωρη κατάλυση των ασυλιών και της εθνικής κυριαρχίας της πατρίδας και να ζητάς κατόπιν την παράτασή της; Ο κ. Παυλόπουλος, ο κ. "ναι σε όλα", επιβραβεύτηκε με την άνοδό του στον θώκο του ΠτΔ για να συνεχίσει από καλύτερη θέση να δικαιολογεί κυνικά την κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας και του συντάγματος. Για τον κ. Καμμένο και τους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ αρκούν απλά οι υπουργικοί θώκοι. Την εξουσία πολλοί εμίσησαν, το ξεπούλημα σ' αυτήν κανείς.

10. "Τρέχουσα διευθέτηση" αντί για "υφιστάμενο μνημόνιο"

Με το αίτημα για παράταση της δανειακής για 4 μήνες η νέα κυβέρνηση θέλει να διεκδικήσει ένα νέο δάνειο που θα της επιτρέψει να πληρώσει παλιότερα δάνεια. Στο χρέος δηλαδή απαντά με μεγαλύτερο χρέος. Και μάλιστα με όλες τις καταχρηστικές και αποικιοκρατικές δεσμεύσεις που προβλέπει η δανειακή. Ότι ακριβώς έκαναν και οι προηγούμενοι.

Με ποιόν σκοπό; "Ο σκοπός της παράτασης αυτής είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της τρέχουσας διευθέτησης, με την καλύτερη δυνατή χρήση της δεδομένης ευελιξίας η οποία θα εξετασθεί από κοινού με τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς.Αυτή η παράταση θα γεφυρώσει το χρόνο που θα απαιτηθεί για τις συζητήσεις για μια ενδεχόμενη διάδοχη διευθέτηση ανάμεσα στο Eurogroup, τους θεσμούς και την Ελλάδα," αναφέρει το κείμενο της συμφωνίας.

Η κυβέρνηση αποδέχεται να αξιολογηθεί με βάση τους όρους της "τρέχουσας διευθέτησης". Τι είναι αυτό; Το "τρέχουσα διευθέτηση" είναι μια ακόμη λεκτική καινοτομία, όπως οι "θεσμοί, ώστε να μην αντιλαμβάνεται εύκολα η κοινή γνώμη ότι το Eurogroup εννοεί το υφιστάμενο πρόγραμμα προσαρμογής του μνημονίου. Όπου δηλαδή βλέπετε "τρέχουσα διευθέτηση" να διαβάζετε υφιστάμενο μνημόνιο.

Συνεπώς να αξιολογηθεί η χώρα με βάση κατά πόσο έχει τηρήσει τους όρους του υφιστάμενου μνημονίου. Κάτι που το απέκλειε μετά μανίας η νέα κυβέρνηση γιατί υποτίθεται ότι θεωρούσε το μνημόνιο καταστροφικό και αποτυχημένο. Πάνε αυτά.

Από ποιόν θα αξιολογηθεί η χώρα; Από τους "θεσμούς". Δηλαδή την τρόικα. Όπου βλέπετε θεσμούς να διαβάζετε τρόικα. Με την καλύτερη δυνατή χρήση της δεδομένη ευελιξίας. Τι σημαίνει αυτό; Κάτι απολύτως γνωστό. Τα γνωστά μας δημοσιονομικά ισοδύναμα. Μέχρις ότου υπάρξει μια νέα δανειακή σύμβαση πιο μακροπρόθεσμη κατά το καλοκαίρι μεριά.

11. Θωράκιση της δανειακής σε βάρος της χώρας και του λαού.

Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκει να απαλλάξει από το στίγμα της αντισυνταγματικότητας και της κατάφωρης παρανομίας το σύνολο των δανειακών, αλλά και των μνημονιακών νόμων που εκπορεύονται από δαύτην. Η δανειακή ψηφίστηκε όχι ως διεθνής σύμβαση με αυξημένη τυπική ισχύ, υπεράνω οποιουδήποτε άλλου νόμου, αλλά σαν παράρτημα νομοσχεδίου του υπουργείου οικονομικών.

Επομένως, μια απλή κυβερνητική πλειοψηφία μπορεί να την ανατρέψει εισάγωντας απλά ένα νέο νόμο που την καταργεί, μαζί με το σύνολο των μνημονιακών νόμων που προκύπτουν απ' αυτήν. Κι όσο υπάρχει αντιπολίτευση που καταδικάζει την δανειακή ως αντισυνταγματική και καθ΄όλα παράνομη, τότε το ζήτημά της παραμένει ανοιχτό.

Όχι όμως αν η πρώην αντιπολίτευση ως κυβέρνηση αιτηθεί "ελεύθερα" και "οικειοθελώς" την παράταση της ήδη υφιστάμενης δανειακής. Τότε όσα έχει καταμαρτηρήσει η ίδια εναντίον της, πάνε περίπατο. Δεν μπορούν να σταθούν σε κάνενα δικαστήριο. Να γιατί ο Ντάϊζελμπλουμ την Δευτέρα που μας πέρασε απαίτησε με τελεσίγραφο αίτημα από την ελληνική κυβέρνηση για παράταση δανειακής και προγράμματος.

Και πρέπει να θυμόμαστε ότι η δανειακή υφίσταται και είναι απολύτως δεσμευτική για την Ελλάδα για όσο χρόνο χρειαστεί η χώρα να ξεπληρώσει τα δάνεια που πήρε με δαύτην. Και οι καταχρηστικοί όροι της δανειακής σε βάρος της χώρας γίνονται όλο και πιο απειλητικοί, όχι τόσο κατά την εκταμίευση του δανείου, αλλά κυρίως κατά την διάρκεια αποπληρωμής του. Να γιατί προβλέπει ότι με την παραμικρή καθυστέρηση και μόνο της αποπληρωμής έστω και μιας δόσης, οι δανειστές μπορούν να προβούν σε οποιαδήποτε κατάσχεση περιουσιακών της Ελλάδας, χωρίς να υπολογίζουν καν την εθνική κυριαρχία της χώρας.

Δεν γνωρίζουμε πώς θα έρθει στη Βουλή για έγκριση η παράταση της δανειακής. Μπορεί να έρθει με την μορφή της διεθνούς σύμβασης ώστε να αποκτήσει αυξημένη τυπική ισχύ σε βάρος της χώρας και του λαού με βάση το άρθρο 28.1 του Συντάγματος. Οι ψήφοι υπάρχουν. Αλλά μπορεί να έρθει με την ίδια βιασύνη που εισήχθει προς ψήφιση παλιότερα. Και τότε θα δούμε αν θα αποφύγει η νέα κυβέρνηση αυτό που κατάγγελνε ως αντιπολίτευση: την νομοθέτηση με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.

Σε κάθε περίπτωση η επιδίωξη της νέας κυβέρνησης είναι να δώσει στην δανειακή και τις αποικιοκρατικές δεσμεύσεις που προκύπτουν απ' αυτή, νομική ισχύ τέτοια ώστε να μην μπορεί να προσβληθεί εύκολα για αντισυνταγματικότητα. Κι έτσι να κάνουν τα πράγματα πολύ χειρότερα για τη χώρα και τον λαό της. Πάντως ένα είναι σίγουρο. Όποιος ψηφίσει αυτή την παράταση, όπως κι αν έρθει στην Βουλή, είναι το ίδιο ένοχος εσχάτης προδοσίας, όπως και οι προηγούμενοι. Κι οφείλει να δώσει λόγο στη δικαιοσύνη με βάση το άρθρο 120.3 του Συντάγματος και το 134.2 του Π.Κ..

12. Νέο πρόγραμμα "μεταρρυθμιστικών μέτρων", συνέχεια του μνημόνιου...

Το κείμενο του Eurogroup συνεχίζει: "Οι ελληνικές αρχές θα παρουσιάσουν έναν πρώτο κατάλογο μεταρρυθμιστικών μέτρων, επί τη βάση της τρέχουσας διευθέτησης, ως το τέλος της Δευτέρας 23ης Φεβρουαρίου (2015). Οι θεσμοί θα εκφέρουν μια πρώτη άποψη για το εάν αυτή είναι επαρκώς συνεκτική ώστε να αποτελέσει ένα έγκυρο σημείο εκκίνησης για την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Ο κατάλογος αυτός θα διευκρινιστεί περαιτέρω και κατόπιν θα συμφωνηθεί με τους θεσμούς ως τα τέλη του Απριλίου."

Η ελληνική πλευρά έχει δεσμευτεί να παρουσιάσει έναν πρώτο κατάλογο μεταρρυθμιστικών μέτρων μέχρι σήμερα το βράδυ. Σε ποια βάση αυτά τα μεταρρυθμιστικά μέτρα; "Επί τη βάση της τρέχουσας διευθέτησης," δηλαδή στη βάση του υφιστάμενου μνημονίου. Οι "θεσμοί", δηλαδή η τρόικα, θα πει αν είναι "έγκυρο σημείο εκκίνησης", προσέξτε γιατί: "για την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης."

Με άλλα λόγια τα μέτρα που θα προτείνει η ελληνική πλευρά θα κριθούν από την τρόικα με βάση το υφιστάμενο μνημόνιο και κατά πόσο μπορούν να αποτελέσουν συνεπής συνέχειά του. Μόνο έτσι θα υπάρξει επιτυχής αξιολόγηση από την τρόικα, ώστε να εκταμιεθούν οι δόσεις. Συνεπώς η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί την συνέχιση του υφιστάμενου μνημονίου υπό την αξιολόγηση της τρόικας, όπως συνέβαινε πάντα.

Για να μην υπάρχει κανενός είδους αμφιβολία περί τούτου, διαβάστε τι λέει η επόμενη ακριβώς παράγραφος της δήλωσης του Eurogroup: "Μόνον η έγκριση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης του παραταθέντος προγράμματος από τους θεσμούς θα επιτρέψει με τη σειρά του την οποιαδήποτε εκταμίευση της εναπομείνασας δόσης από το τρέχον πρόγραμμα του ΕΤΧΣ και την μεταφορά των κερδών του 2014 από το πρόγραμμα SMP. Αμφότερες υπόκεινται στην έγκριση του Eurogroup."

Καταλάβατε; Και αξιολόγηση από τους θεσμούς-τρόικα, όπως είχαν απαιτήσει οι δανειστές και το Βερολίνο. Και παράταση του προγράμματος, δηλαδή του υφιστάμενου μνημονίου, για να γίνει εκταμίευση της εναπομείνασας δόσης, που ο κ. Βαρουφάκης την είχει αρνηθεί.

Αυτό που θα δούμε είναι ένα θέατρο δήθεν διαπραγμάτευσης, που θα κρατήσει μέχρι τον Απρίλιο. Από την μια η κυβέρνηση θα παίζει τον "καλό"πετώντας ατάκτως ερριμένες ιδέες, ώς δήθεν προτάσεις μέτρων, όπως έκανε μέχρι τώρα. Από την άλλη, θα έχουμε τους "θεσμούς", δηλαδή την τρόικα, να αξιολογεί την πορεία της οικονομίας και να ζητά όλο κια πιο άγρια μέτρα εναντίον του λαού στα πλαίσια του "παραταθέντος προγράμματος".

13. Πάμε για νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρέος για τον λαό...

Και το κείμενο του Eurogroup συνεχίζει: "Ενόψει της αξιολόγησης από τους θεσμούς η Ευρωομάδα συμφωνεί ότι τα κεφάλαια, τα οποία είναι ως τώρα διαθέσιμα στο ΤΧΣ, θα πρέπει να διακρατηθούν από τον ΕΤΧΣ, άνευ δικαιώματος τρίτων, για τη διάρκεια της παράτασης της MFFA. Τα κεφάλαια θα συνεχίσουν να είναι διαθέσιμα κατά τη διάρκεια της παράτασης της MFFA και να μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για τα κόστη ανακεφαλαιοποίησης και εκκαθάρισης τραπεζών. Θα μπορούν να εκταμιευθούν κατόπιν αιτήματος με απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας / του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού."

Με άλλα λόγια, τα 10,8 δις ευρώ που υπάρχουν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και έχουν φορτωθεί ως χρέος στον έλληνα φορολογούμενο, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κανέναν άλλο λόγο. Η κυβέρνηση έταζε ότι θα πάρει αυτό το ποσό για να το χρηματοδοτήσει ανάγκες της οικονομίας. Ακόμη μια φρούδα υπόσχεση. Το ποσό αυτό παρακρατάται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στο Λουξεμβούργο με μόνο σκοπό να χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ή εκκαθαρισή τους.

Φυσικά το ποσό αυτό θα παραμείνει χρεωμένο στον έλληνα φορολογούμενο. Όμως τις αποφάσεις για το πού θα χρησιμοποιηθεί, θα τις πάρει η ΕΚΤ και πιο συγκεκριμένα ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός της Τραπεζικής Ένωσης (ΕΕΜ). Κατόπιν φυσικά αιτήματος της τράπεζας.

Στο σημείο αυτό αξίζει να επιμείνουμε. Δεν αποφασίζει ούτε καν το ΤΧΣ, όπως γινόταν μέχρι τις αρχές του φετινού χρόνου για το αν θα χρειαστούν ανακεφαλαιοποίηση οι τράπεζες. Τώρα το ΤΧΣ απλά πρωωθεί το αίτημα της τράπεζας στον ΕΕΜ της Τραπεζικής Ένωσης, ο οποίος αποφασίζει ανεξάρτητα από τις εθνικές αρχές και την κυβέρνηση. Ο ελληνικός λαός απλά καλείται να πληρώσει τον λογαριασμό, χωρίς ούτε καν τυπικά να έχει λόγο.

14. Παραμένουν οι ξένοι επιτηρητές και επίτροποι...

Το κείμενο του Eurogroup συνεχίζει: "Υπό αυτό το φως καλωσορίζουμε τη δέσμευση των ελληνικών αρχών να συνεργαστούν στενά με τους ευρωπαϊκούς και τους διεθνείς θεσμούς και εταίρους. Σε αυτό το πλαίσιο, υπενθυμίζουμε την ανεξαρτησία της ΕΚΤ. Συμφωνήσαμε επίσης ότι το ΔΝΤ θα συνεχίσει να διαδραματίζει τον δικό του ρόλο."

Συνεπώς οι "θεσμοί" είναι η ίδια τρόικα που ήταν και πριν. Δηλαδή η ΕΚΤ, η Ευρωπαική Επιτροπή και το ΔΝΤ. Καμιά αλλαγή. Ισχύει ότι ίσχυε από την εποχή του 1ου μνημονίου.

Και συνεχίζει το κείμενο: "Οι ελληνικές αρχές εξέφρασαν τη σθεναρή δέσμευσή τους σε μια ευρύτερη και βαθύτερη διαδικασία εφαρμογής διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα αποσκοπεί στην διαρκή βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης και απασχόλησης, τη διασφάλιση της σταθερότητας και της ανθεκτικότητας του χρηματοπιστωτικού τομέα και της προαγωγής της κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι αρχές δεσμεύονται στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που έπρεπε να είχαν εφαρμοστεί εδώ και πολύ καιρό για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του δημοσίου τομέα. Σε αυτό το πλαίσιο οι ελληνικές αρχές ανέλαβαν την ευθύνη να χρησιμοποιήσουν με τον καλύτερο τρόπο τη συνεχιζόμενη παροχή τεχνικής βοήθειας."

Εδώ πρέπει να προσέξετε τρία συγκεκριμένα πράγματα:

Πρώτο: Υπήρξε "σθεναρή δέσμευση" της ελληνικής πλευράς σε "μια ευρύτερη και βαθύτερη διαδικασία εφαρμογής διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων". Τι εννοεί εδώ "διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις"; Το τι εννοούν οι δανειστές το ξέρουμε. Ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, ιδιωτικοποιήσεις, απορρυθμίσεις, άνοιγμα των αγορών, κατάργηση κάθε έννοιας εργατικού δικαιώματος, κοκ. Μ' αυτές τις "διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις" υπόσχονται εδώ και χρόνια ότι θα δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη και την απασχόληση. Το αποτέλεσμα; Τζίφος. Από το κακό στο χειρότερο.

Δεύτερο: Η "ισχυρή δέσμευση" της ελληνικής πλευράς περιλαμβάνει και το εξής καταπληκτικό: "τη διασφάλιση της σταθερότητας και της ανθεκτικότητας του χρηματοπιστωτικού τομέα και της προαγωγής της κοινωνικής δικαιοσύνης." Πώς είναι δυνατόν να συμβιβαστεί το ένα με το άλλο; Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη όταν "η διασφάλιση της σταθερότητας και της ανθεκτικότητας του χρηματοπιστωτικού τομέα" εξαρτάται από το πώς θα συνεχίσει η διόγκωση των τραπεζών βασισμένη στην κερδοσκοπία με τα χρέη, ιδιωτικά και κρατικά; Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει σταθερότητα και ανθεκτικότητα του χρηματοπιστωτικού τομέα, αν οι συστημικές τράπεζες δεν χρεοκοπήσουν και συνεχίσουν να χρεοκοπούν ιδιώτες και κράτη;

Τρίτο: Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που έπρεπε να είχαν εφαρμοστεί εδώ και πολύ καιρό για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του δημοσίου τομέα. Τι έχει καθυστερήσει να εφαρμοστεί; Η απαίτηση της τρόικας για νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, προκειμένου να απελευθερωθούν οι πληστειριασμοί σε βάρος των πολιτών. Η μαζική εκποίηση της περιουσίας όσων αδυνατούν να πληρώσουν τους δημευτικούς φόρους. Η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, υγείας και παιδείας προκειμένου, υποτίθεται, να γίνει πιο "αποτελεσματικός" ο δημόσιος τομέας.

Θυμηθείτε τον κ. Τσίπρα και Βαρουφάκη που ανακάλυψαν το μεγαλείο της "εργαλειοθήκης" του ΟΟΣΑ, δηλαδή των μεταρρυθμίσεων απορύθμισης και ιδιωτικοποίησης που πλασάρει εδώ και χρόνια ο Γκουρία στις χώρες υπό χρεοκοπία. Να τι έλεγε ο Π. Καμμένος για την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ στη συνεδρίαση της Βουλής, 30/3/2014: "Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έρχονται σήμερα με την εργαλειοθήκη του ο ΟΟΣΑ. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες ακούνε ότι ήλθαν εδώ να φέρουν τα εργαλεία. Ποια είναι τα εργαλεία; Τα εργαλεία είναι αυτά τα οποία έχουν την υπογραφή του ΟΟΣΑ, αλλά που έχει συντάξει ο ΙΟΒΕ. Εκείνος ο οργανισμός, δηλαδή, στον οποίο προϊστάμενος ήταν ο σημερινός Υπουργός των Οικονομικών... Οι ίδιοι μηχανισμοί, τα ίδια εργαλεία, οι ίδιες εργαλειοθήκες στην πλάτη του λαού. Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι ουσιαστικά σήμερα έρχονται να τακτοποιηθούν;"

Ανάλογα έλεγαν και οι του ΣΥΡΙΖΑ τότε, αλλά δεν χρειάστηκε παρά μια συνάντηση του νεοφερόμενου πρωθυπουργού Α. Τσίπρα με τον Άνχελ Γκουρία ΓΓ του ΟΟΣΑ στις 11/2/2015, για να ανακαλύψουν όλοι, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, την δήθεν αναπτυξιακή δυναμική των προτάσεων του οργανισμού. Βλέπετε έχουμε πολύ μεγάλη παράδοση στην κυβίστιση των πολιτικών. Άθλημα υπεράνω διαχωριστικών γραμμών αριστεράς-δεξιάς.

Και για να είναι σίγουροι οι ξένοι δανειστές ότι όλα αυτά θα γίνουν κατά πώς θέλουν και στα χρονοδιαγράμματα που θέλουν, τι έβαλαν την ελληνική πλευρά να υπογράψει; Ότι "οι ελληνικές αρχές ανέλαβαν την ευθύνη να χρησιμοποιήσουν με τον καλύτερο τρόπο τη συνεχιζόμενη παροχή τεχνικής βοήθειας." Τι σημαίνει "παροχή τεχνικής βοήθειας"; Σημαίνει ότι η "ομάδα κρούσης" Ράιχενμπαχ, δηλαδή οι επίτροποι που κατσικώθηκαν στα υπουργεία και ανέλαβαν τα ινία σ' όλους τους ζωτικούς κόμβους του κράτους προκειμένου επίσημα να παράσχουν "τεχνική βοήθεια", θα παραμείνουν για να επιβλέπουν κυβέρνηση και διοίκηση.

15. Το χρέος κρίνεται βιώσιμο...

Στο κείμενο του Eurogroup υπάρχει μονάχα μια αναφορά για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας: "Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τιμήσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς όλους τους πιστωτές τους πλήρως και εγκαίρως."

Πουθενά δεν τίθεται καν θέμα βιωσιμότητας του χρέους. Δεν υπάρχει ούτε καν η πιο αμυδρή υπόσχεση για απομείωση ή έστω επιμήνση του υφιστάμενου χρέους. Για επανεξέταση έστω των όρων και της διάρκειας αποπληρωμής των δανείων του μηχανισμού. Τίποτε απολύτως.

Αντίθετα, η ελληνική πλευρά "επαναλαμβάνει" τη δέσμευση των προηγούμενων κυβερνήσεων, η οποία μάλιστα είναι και "αδιαμφισβήτητη δέσμευση" - δηλαδή δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν και για κανένα λόγο - να συνεχίσει να πληρώνει αυτό αβάσταχτο χρέος. Προς όλους τους πιστωτές. Δηλαδή δεν επιτρέπεται καν η διαφοροποίηση των πιστωτών, μήπως και υπάρξει η δυνατότητα κλειστεί μια ιδιαίτερη ξεχωριστή συμφωνία με κάποιους από δαύτους. Είτε είναι κράτος, είτε ιδιώτης κερδοσκόπος. 

Πώς πρέπει να συνεχίσει να πληρώνει η ελληνική πλευρά; Πλήρως και εγκαίρως. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση δέχεται σαφώς ότι το υφιστάμενο χρέος μπορεί να εξυπηρετηθεί πλήρως και εγκαίρως. Πράγμα που σημαίνει ότι αναγνωρίζει ότι είναι βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο. Και μάλιστα υπό τις υπάρχουσε συνθήκες χρόνιας βαθιάς ύφεσης και αιμοραγίας του ελληνικού λαού.

16. Η Ελλάδα εγγυάται τη βιωσιμότητα του χρέους με πρωτογενή πλεονάσματα...

Η δήλωση του Eurogoup συνεχίζει: "Οι ελληνικές αρχές δεσμεύθηκαν επίσης να εγγυηθούν τα απαραίτητα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα ή τα έσοδα που απαιτούνται για να εγγυηθούν τη βιωσιμότητα του χρέους, όπως όριζε το ανακοινωθέν του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012. Οι θεσμοί, σε ό,τι αφορά τον στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα το 2015, θα λάβουν υπόψη τους τις οικονομικές συνθήκες του 2015."

Ποιός θυμάται τι έλεγε το ανακοινωθέν της 27ης Νοεμβρίου 2012;  Όσο κι αν ρωτήσετε κανείς δεν φαίνεται να θυμάται. Παραθέτουμε αποσπάσμα από εκείνο το ανακοινωθέν:

"Το Eurogroup σημείωσε με ικανοποίηση ότι οι επικαιροποιημένοι όροι του προγράμματος περιλαμβάνουν την υιοθέτηση από την Ελλάδα των νέων μέσων για την ενίσχυση της εφαρμογής του προγράμματος, ιδίως μέσω των μηχανισμών διόρθωσης για τη διασφάλιση της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων και των στόχων ιδιωτικοποίησης, καθώς και από την ισχυρότερους κανόνες παρακολούθησης του προϋπολογισμού. Η Ελλάδα έχει επίσης ενισχύσει σημαντικά το χωριστό λογαριασμό για την εξυπηρέτηση του χρέους. Η Ελλάδα θα μεταφέρει όλα τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις, τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος καθώς και το 30% της υπέρβασης του πρωτογενούς πλεονάσματος σε αυτόν το λογαριασμό, για να καλύψει την πληρωμή της εξυπηρέτησης του χρέους σε τριμηνιαία βάση στο μέλλον. Η Ελλάδα θα αυξήσει επίσης τη διαφάνεια και παρέχει πλήρη εκ των προτέρων και εκ των υστέρων πληροφορίες για το EFSF / ESM για τις συναλλαγές στο χωριστό λογαριασμό."

Καταλάβατε τι υπέγραψε η νέα κυβέρνηση; Όχι μόνο την αυστηρή τήρηση που αποφασισμένου Προϋπολογισμού, υπό την επίσημης ιδιαίτερα αυστητή επιτήρηση από την τρόικα, συγνώμη τους "θεσμούς". Αποδέχτηκε να παραμείνει ο ξεχωριστός λογαριασμός στην ΤτΕ, όπου κατατίθεται ανά τρίμηνο το σύνολο των εσόδων από ιδιωτικοποιήσει και από τα πρωτογενή πλεονάσματα προκειμένου να εξυπηρετηθεί το χρέος.

Με άλλα λόγια η κυβέρνηση αποδέχτηκε όχι μόνο να συνεχιστούν οι ιδιωτικοποιήσεις - άλλωστε γι' αυτό παραμένει κι ο ΤΑΙΠΕΔ - προκειμένου να υπάρξουν έσοδα για το χρέος, αλλά να συνεχίσει να κυνηγά τα πρωτογενή πλεονάσματα με τον τρόπο που έκαναν και οι προηγούμενοι. Γιατί; Για να καταθέτει τα πλεονάσματα αυτά στο ξεχωριστό λογαριασμό του χρέους.

Μπορεί να γίνει αυτό χωρίς να συνεχιστούν τα άγρια προγράμματα προσαρμογής με συντριβή των λαικών στρωμάτων και την δραστική περικοπή των κοινωνικών δαπανών; Ούτε κατά διάνοια. Πρωτογενές πλεόνασμα ειδικά με ιδιωτικοποιήσεις, σημαίνει αφαίρεση επιπλέον πόρων και εσόδων από την οικονομία και τα νοικοκυριά. Για να πάνε που; Σε επενδύσεις; Όχι, αλλά στην εξυπηρέτηση του χρέους. Κι έτσι να συνεχιστεί ο φαύλος κύκλος της συρρίκνωσης της οικονομίας και του λαικού εισοδήματος με όλα τα καταστροφικά αποτελέσματα που ξέρουμε ήδη.

17. Η ελληνική πλευρά δεσμεύεται να μην ακυρώσει τίποτε απ' όσα έγιναν...

Tο τωρινό κείμενο του Eurogroup σημειώνει: "Με δεδομένες αυτές τις δεσμεύσεις καλωσορίζουμε το ότι σε έναν αριθμό πεδίων, οι ελληνικές πολιτικές προτεραιότητες μπορούν να συμβάλουν στην ενίσχυση και την καλύτερη εφαρμογή της τρέχουσας διευθέτησης."

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες επικροτούν τον τρόπο διαπραγμάτευσης και προσέγγισης της ελληνικής πλευράς με όλα τα δήθεν, γιατί πιστεύουν ότι συμβάλλουν στην ενίσχυση και καλύτερη εφαρμογή της "τρέχουσας διευθέτησης", δηλαδή των υφιστάμενων μνημονίων. Επικροτούν δηλαδή την πολιτική εξαπάτησης που ακολουθεί η νέα κυβέρνηση γιατί έτσι θα υπάρξει καλύτερο αποτέλεσμα υπέρ των δανειστών.

Και το Eurogroup συνεχίζει: "Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από την ακύρωση μέτρων και από μονομερείς αλλαγές των πολιτικών και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα επηρέαζαν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την ανάκαμψη της οικονομίας, ή τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, όπως αυτά αξιολογούνται από τους θεσμούς."

Με άλλα λόγια η ελληνική πλευρά δεσμεύεται να μην αλλάξει τίποτε απ' ότι έγινε ήδη γίνει σε επίπεδο μέτρων, πολιτικών και "διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων" που έχουν δρομολογηθεί, όπως εργασιακή απορύθμιση, ιδιωτικοποιήσεις, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, κοκ. Δεσμεύεται να μην πειράξει τον τοκογλυφικό και σαράφικο χαρακτήρα των συστημικών τραπεζών και γενικά να μην κάνει απολύτως τίποτε ακόμη κι από εκείνα τα ελάχιστα που είχε υποσχεθεί προεκλογικά.
Όλα βρίσκονται υπό την έγκριση των δανειστών, δηλαδή της τρόικας "θεσμών" και τουEurogroup.

18. Η Ελλάδα συνεχίζει από κει που σταμάτησε πριν τις εκλογές...

Το Eurogroup αναφέρει: "Βάσει του αιτήματος, των δεσμεύσεων των ελληνικών αρχών, των γνωμοδοτήσεων των θεσμών και τη σημερινή συμφωνία, θα ξεκινήσουμε τις εθνικές διαδικασίες με σκοπό να καταλήξουμε σε μια οριστική απόφαση για την παράταση της τρέχουσας Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης του ΕΤΧΣ για έως και τέσσερις μήνες από το διοικητικό συμβούλιο του ΕΤΧΣ. Επίσης καλούμε τους θεσμούς και τις ελληνικές αρχές να ξαναρχίσουν αμέσως το έργο τους που θα επιτρέψει την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης."

Με άλλα λόγια η ελληνική πλευρά συμφωνεί να συνεχίσει η χώρα από κει που σταμάτησε με τις εκλογές. Ώστε να υπάρξει "επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης" από την τρόικα "θεσμοί", η οποία αξιολόγηση είχε ξεκινήσει επί Γκίκα Χαρδούβελη. Συνεχίζουν όπως και πριν προκειμένου να πάρουν το νέο δάνειο-γέφυρα με όρους τους καταχρηστικούς και αποικιοκρατικούς όρους της κρατούσας δανειακής σύμβασης σε βάρος της Ελλάδας.

"Παραμένουμε δεσμευμένοι στη χορήγηση επαρκούς στήριξης στην Ελλάδα ωσότου ανακτήσει πλήρη πρόσβαση στις αγορές εφόσον τηρήσει τις δεσμεύσεις εντός του συμφωνημένου πλαισίου."

Να και το χειρότερο. Όλα αυτά γίνονται μόνο και μόνο για να ξαναποκτήσει η Ελλάδα "πλήρη πρόσβαη στις αγορές". Γιατί; Για να συνεχίσει η χώρα να δανείζεται από τις αγορές προκειμένου να εξυπηρετεί το χρέος, χωρίς χρηματοδοτική συνδρομή από τον μηχανισμό. Δηλαδή να συνεχίσει την ίδια πορεία απόλυτης χρεοκοπίας που ακολούθησε μέχρι τώρα και φτάσαμε έως εδώ. Αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός της χρεοκοπίας: να δανείζεσαι προκειμένου να πληρώνεις παλιότερα χρέη.

Έτσι για το επόμενο διάστημα θα έχουμε μια δήθεν αναμέτρηση κυβέρνησης-τρόικας, που όμως θα καταλήγει - μετά από δήθεν σκληρές διαπραγματεύσεις για τα μάτια του κόσμου - σε χειρότερα μνημονιακά μέτρα. Εν τω μεταξύ θα συνεχίσει να εφαρμόζεται το υφιστάμενο πρόγραμμα προσαρμογής, που έχει ψηφιστεί ήδη μαζί με τον Προϋπολογισμό του 2015, με όλα τα προβλεπόμενα μέτρα αυξημένης φορολογικής επιδρομής, οριζόντιων περικοπών, μείωσης εισοδημάτων, κοκ.

Πρόκειται για μια συμφωνημένη εξαρχής "ηρωική" περίοδος της κυβέρνησης δήθεν αναμέτρησης με τους δανειστές. Έτσι ώστε με την βοήθεια της χειρότερης χούντας που είχαμε ποτέ στην ενημέρωση, να κρατηθεί ο λαός σε καταστολή και να περιμένει λαγούς με πετραχήλια.

Εν τω μεταξύ η κατάσταση της οικονομίας θα επιδεινώνεται, τα ασφαλιστικά ταμεία θα πέσουν έξω, τα σχολεία και τα νοσοσκομεία δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν στο συνολό τους, το μέσο εισόδημα θα συρρικνώνεται, η ανεργία θα καλπάζει και ο λαός υπό καθεστώς απελπισίας θα αποδεχθεί τελικά τα μεταρρυθμιστικά μέτρα της τρόικας. Ενάντια στα οποία τόσο πολύ υποτίθεται ότι εναντιώθηκε η κυβέρνηση, αλλά δυστυχώς είναι αναγκαία για να μας δώσουν τη δόση μας. Σαν πρεζόνια που μας έχουν καταντήσει.

Αυτό είναι το σχέδιό τους. Και για να πετύχει βασίζονται στο "δώσε λίγο χρόνο στην κυβέρνηση", αλλά και στην απελπιστικά ολοκληρωτική παραπλάνηση από τα ΜΜΕ, όπου δεν υπάρχει πια ούτε η παραμικρή αντιπολιτευτική φωνή. Έτσι θέλουν να μας οδηγήσουν όχι μόνο στη συνέχεια του υφιστάμενου μνημονίου, αλλά και στην αποδοχή ενός νέου πολύ χειρότερου σε βάρος του λαού και της χώρας.

Αυτό κατάφεραν και γι' αυτό πανηγυρίζουν. Χώρια που τώρα το μνημόνιο ταυτίστηκε με το αντιμνμόνιο, η εκτροπή και τα πραξικοπήματα σε όλα τα επίπεδα θα είναι καθημερινή πρακτική, ενώ είναι ιδανική περίοδος να προωθηθούν ακόμη και σχέδια εθνικού ακρωτηριασμού της χώρας. Αν δεν ανατραπεί το ταχύτερο δυνατό αυτή η κυβέρνηση από τον ίδιο τον λαό για να προχωρήσει γρήγορα στην ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας με σκοπό την διαγραφή του χρέους και την έξοδο από το ευρώ, τότε ετοιμαστείτε για τα πολύ χειρότερα.