Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

φάρμακο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας και το Αλτσχάιμερ

Πανεπιστήμιο Κρήτης: Ανακάλυψε φάρμακο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας και το Αλτσχάιμερ

Από  την Δευτέρα, 28 Ιουλίου 2014 στις 10:22 πμ |
nea-farmakeutiki-ousia-gia-ti-sklirunsi-kata-plakas
Στην επικαιρότητα έρχεται ξανά η έρευνα του Πανεπιστημίου Κρήτης σχετικά με σκλήρυνση κατά πλάκας και Άλτσχάιμερ αφού φαίνεται ότι πλέον περνάμε σε ένα νέο στάδιο που φέρνει πιο κοντά τη χορήγηση του συγκεκριμένου φαρμάκου σε ασθενείς. Ακολουθεί σχετικό κείμενο από την ιστοσελίδα “Μηχανή του Χρόνου” και μετά η συνέντευξη στην εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ” απ’ όπου αντλήθηκαν οι πληροφορίες.
Το δημοσίευμα στην ιστοσελίδα “Μηχανή του Χρόνου”
Ένα θαύμα κατάφερε να πετύχει το Πανεπιστήμιο Κρήτης, το οποίο παρά την οικονομική στενότητα στην επιστημονική έρευνα, βρήκε εναλλακτικούς τρόπους χρηματοδότησης και έφτασε σε μια πρωτοποριακή αλλά και προσοδοφόρα ανακάλυψη.
Σύμφωνα με όσα αναφέρει στη συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής ο καθηγητής φαρμακολογίας Αχιλλέας Γραβάνης, η ομάδα του συνεργάστηκε με το Harvard και ανακάλυψε ένα νέο φάρμακο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας, από τη διάθεση του οποίου θα λαμβάνει σταθερό οικονομικό μέρισμα. Αυτό σημαίνει ότι το εργαστήριο φαρμακολογίας του Πανεπιστημίου δεν θα περιμένει μόνο το κονδύλι του κρατικού προϋπολογισμού για να λειτουργήσει, αλλά θα έχει και μια δική του σημαντική και ανεξάρτητη πηγή εσόδων.
Μέσα από τη δράση του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας τα τελευταία χρόνια, το εργαστήριο εξασφάλισε πόρους ύψους τριών εκατομμυρίων ευρώ από εγχώριες και διεθνείς πηγές χρηματοδότησης και έτσι πληρώθηκαν ταλαντούχοι επιστήμονες και αγοράστηκε εξοπλισμός υψηλής τεχνολογίας. Πώς μπορεί λοιπόν το ελληνικό πανεπιστήμιο να γίνει φορέας ανάπτυξης της οικονομίας και της επιστήμης;
Ο κ. Γραβάνης προτείνει να εξαιρεθούν οι δαπάνες της παιδείας από τα προγράμματα λιτότητα και επικαλείται το παράδειγμα της Φινλανδίας, η οποία μετά την οικονομική καταστροφή τη δεκαετία του 90΄ τριπλασίασε τις δαπάνες στην εκπαίδευση και σήμερα απολαμβάνει διεθνή πρωτιά στην ανταγωνιστικότητα. Για να επιτευχθεί ο στόχος, ο καθηγητής φαρμακολογίας προτείνει τη σύσταση μιας Διεθνούς Επιτροπής Επιστήμης με πρόεδρο τον πρωθυπουργό και μέλη κορυφαίους επιστήμονες και επιχειρηματίες που θα ζητήσουν την εξαίρεση των δαπανών για την παιδεία και την έρευνα από τα προγράμματα οικονομικής προσαρμογής.
Τα νέα φάρμακα
Τα ερευνητικά ενδιαφέρονται της ομάδας του Πανεπιστημίου Κρήτης εστιάζονται στην ανάπτυξη νέων συνθετικών ουσιών με νευροπροστατευτικές και νευροαναγγενητικές φαρμακολογικές ιδιότητες, με στόχο την ανάπτυξη νέων θεραπευτικών προσεγγίσεων των νευροεκφυλιστικών νοσημάτων όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, η νόσος του Αλτσχάιμερ ή η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.
Όπως εξηγεί ο κ. Γραβάνης, «οι συνθετικές αυτές ουσίες που ονομάσαμε μικρονευροτροφίνες μιμούνται τη δράση των νευροτροφινών, πολυτπεπτιδικών ουσιών που παράγει ο εγκέφαλος για την προστασία και ανάπτυξη των νευρώνων.»
Το εργαστήριο έχει αναπτύξει στενή συνεργασία με τη διεθνή οργάνωση των ασθενών με τη νόσο του κινητικού νευρώνα ALS Worldwide και το τμήμα νευρολογίας και νευροεπιστημών του Harvard για τη μελέτη της αποτελεσματικότητας των μικρονευροτροφινών στη νόσο ALS, μια θανατηφόρα παραλυτική νόσο. Συνεργάζεται επίσης με το Εργαστήριο Ιστιδικής Εμβιομηχανικής του Πανεπιστημίου MIT στις ΗΠΑ και την Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Cambridge της Μ. Βρετανίας για την ανάπτυξη τρισδιάστατων ικριωμάτων κολλαγόνου, στα οποία καλλιεργούνται νευρικά βλαστικά κύτταρα.
Στόχος είναι να δημιουργηθούν νευροεμφυτεύματα για τη θεραπεία του τραύματος του νωτιαίου μυελού και νευροαισθητήρες για την ανίχνευση νέων ουσιών με νευροαναγεννητική δράση και εφαρμογές στην ανάπλαση του γηράσκοντος ή πάσχοντος νευρικού ιστού. Το κείμενο βασίζεται στη συνέντευξη του καθηγητή φαρμακολογίας Αχιλλέα Γραβάνη στη δημοσιογράφο Μάρνυ Παπαματθαίου, που δημοσιεύτηκε στο Βήμα της Κυριακής (27/07/2014)
farmakologia-laboratory
Η συνέντευξη στην εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ”
Το Πανεπιστήμιο Κρήτης ήταν πάντα ένα ανώτατο ίδρυμα που ξεχώριζε. Ενα ίδρυμα που έμοιαζε να παραβιάζει με θράσος τον «κώδικα τιμής» στον οποίο ήταν… δεμένα τα υπόλοιπα πανεπιστήμια της χώρας. Συνεργαζόταν και συνεργάζεται με μεγάλους ιδιωτικούς φορείς, έχει στενότατη συνεργασία με το επίσης επιτυχημένο Ιδρυμα Τεχνολογίας και Ερευνας και, το κυριότερο, οι καθηγητές του διεξάγουν και «πουλάνε» έρευνα αντίστοιχη με εκείνη των μεγαλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου. Σε αυτό το περιβάλλον ο καθηγητής Φαρμακολογίας του Ιδρύματος κ. Αχιλλέας Γραβάνης και η ομάδα του προχώρησαν σε μια μεγάλη ιατρική επιτυχία που μπορεί να οδηγήσει σε ένα νέο φάρμακο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Η έρευνα αυτή γίνεται πλέον σε συνεργασία με το Χάρβαρντ των ΗΠΑ, ενώ το Πανεπιστήμιο Κρήτης θα έχει ένα σταθερό ποσοστό των κερδών που θα προκύψουν. Στη συνέντευξή του στο «Βήμα» ο κ. Γραβάνης ζητεί αλλαγή της πολιτικής μας νοοτροπίας και προτείνει να δημιουργηθεί μια Διεθνής Επιτροπή Επιστήμης με αίτημα την έξοδο της Παιδείας και της έρευνας διεθνώς από τις πολιτικές λιτότητας.
Κύριε Γραβάνη, τι ευκαιρίες έχουν σήμερα οι ερευνητές στη χώρα μας για να διακριθούν;
«Οι συνθήκες για τους ερευνητές στην Ελλάδα ήταν πάντα δύσκολες. Η χρηματοδότηση της έρευνας ήταν και εξακολουθεί να είναι πολύ περιορισμένη σε σύγκριση με τα άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι δύσκολες αυτές συνθήκες ωστόσο τελικά οδήγησαν τις ποιοτικές ερευνητικές ομάδες στα ΑΕΙ και στα ερευνητικά κέντρα να αναζητήσουν χρηματοδότηση από διεθνείς ανταγωνιστικές πηγές (ΕΕ, ΗΠΑ, διεθνείς οργανισμούς). Αυτό απέδωσε. Η ελληνική ερευνητική κοινότητα αποδείχθηκε πολύ επιτυχής στην ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Για παράδειγμα, το Ιδρυμα Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ) κατέλαβε πέρυσι τη 14η θέση στη λίστα των πλέον ανταγωνιστικών ερευνητικών κέντρων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η ερευνητική μας ομάδα στο Εργαστήριο Φαρμακολογίας του Πανεπιστημιου Κρήτης και στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του ΙΤΕ ήταν επιτυχής και οδήγησε στο να εξασφαλίσουμε τα τελευταία χρόνια περίπου 3 εκατ. ευρώ από εγχώριες και διεθνείς δημόσιες και ιδιωτικές πηγές. Η χρηματοδότηση αυτή μας έδωσε τη δυνατότητα να φέρουμε στην ομάδα ταλαντούχους νέους επιστήμονες και να αποκτήσουμε εργαστηριακό εξοπλισμό αιχμής».
Σε αυτόν τον αγώνα δρόμου ανακαλύψατε μια νέα φαρμακευτική ουσία που μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας.
«Ναι. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα της ομάδας μας εστιάζονται στην ανάπτυξη νέων συνθετικών ουσιών με νευροπροστατευτικές και νευροαναγεννητικές φαρμακολογικές ιδιότητες με στόχο την ανάπτυξη νέων θεραπευτικών προσεγγίσεων των νευροεκφυλιστικών νοσημάτων όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, η νόσος του Αλτσχάιμερ ή η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Οι συνθετικές αυτές ουσίες που ονομάσαμε μικρονευροτροφίνες μιμούνται τη δράση των νευροτροφινών, πολυπεπτιδικών ουσιών που παράγει ο εγκέφαλος για την προστασία και την ανάπτυξη των νευρώνων. Πρόσφατα αναπτύξαμε στενή συνεργασία με τη διεθνή οργάνωση των ασθενών με τη νόσο του κινητικού νευρώνα ALS Worldwide και το Τμήμα Νευρολογίας και Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ για τη μελέτη της αποτελεσματικότητας των μικρονευροτροφινών στη νόσο ALS, μια θανατηφόρα παραλυτική νόσο. Επιπλέον, σε συνεργασία με το Εργαστήριο Ιστιδικής Εμβιομηχανικής του Πανεπιστημίου ΜΙΤ στις ΗΠΑ και την Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ της Μ. Βρετανίας, αναπτύσσουμε τρισδιάστατα ικριώματα κολλαγόνου στα οποία καλλιεργούμε νευρικά βλαστικά κύτταρα με στόχο τη δημιουργία νευροεμφυτευμάτων για τη θεραπεία του τραύματος του νωτιαίου μυελού, καθώς και νευροαισθητήρων για την ανίχνευση νέων ουσιών με νευροαναγεννητική δράση και εφαρμογές στην ανάπλαση του γηράσκοντος ή πάσχοντος νευρικού ιστού».
Μοιάζει με άθλος για ερευνητή ελληνικού πανεπιστημίου. Επομένως έχετε το «φάρμακο» για την πανεπιστημιακή… εσωστρέφεια.
«Πρέπει να σας πω ότι η έρευνα που διεξάγουμε είναι εξαιρετικά δαπανηρή και απαιτεί σημαντικές χρηματοδοτήσεις. Επιπλέον η τεχνολογία που χρησιμοποιούμε έχει ανάγκη διεπιστημονικής υποστήριξης με τον συνδυασμό επιστημονικών πεδίων όπως η οργανική χημική σύνθεση, η βιολογία των βλαστικών κυττάρων, η επιστήμη νέων υλικών και η εμβιομηχανική ιστών και κυττάρων. Για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις αυτής της διεθνώς ανταγωνιστικής τεχνολογίας αιχμής, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης και υποχρηματοδότησης, επιλέξαμε δύο πολιτικές: την ενίσχυση της χρηματοδότησής μας από ιδιωτικούς διεθνείς φορείς και τη συνεργασία μας με σημαντικές επιστημονικές ομάδες που δραστηριοποιούνται σε κορυφαία πανεπιστήμια, όπως το Κέιμπριτζ στη Μ. Βρετανία, της Δρέσδης στη Γερμανία καθώς και τα Χάρβαρντ και ΜΙΤ στις ΗΠΑ. Παράλληλα ενισχύσαμε τις ήδη υπάρχουσες συνεργασίες μας με το Εργαστήριο Φαρμακευτικής Σύνθεσης του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και την ερευνητική ομάδα της δρος Θ. Καλογερόπουλου».
Πώς μπορούν σήμερα τα ελληνικά πανεπιστήμια να αυτοχρηματοδοτηθούν μέσω της έρευνας που διεξάγουν;
«Η προσπάθειά μας να υποστηρίξουμε τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της ερευνητικής μας δραστηριότητας στις οριακές συνθήκες που βιώνει η χώρα εστίασε στην ενίσχυση της εξωστρέφειάς μας τόσο στις επιστημονικές συνεργασίες όσο και στις πηγές χρηματοδότησης. Καθοριστικό ρόλο σε αυτή την προσπάθειά μας έπαιξε η ίδρυση της εταιρείας έντασης γνώσης Bionature (www.bionature.net) στην οποία συμμετέχουν ως μέτοχοι καθηγητές και ερευνητές του Πανεπιστημίου Κρήτης και του ΙΤΕ, η Εταιρεία Διαχείρισης και Αξιοποίησης της περιουσίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και η Emergo, μια μεγάλη καναδοαμερικανική εταιρεία υψηλής τεχνολογίας. Στις διεθνείς πατέντες της εταιρείας συμμετέχουν επίσης οι μεταπτυχιακοί φοιτητές και νέοι ερευνητές μας. Η ίδρυση στα πανεπιστήμια εταιρειών έντασης γνώσης είναι πλέον μια διεθνής πρακτική στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Ειδικά στις ΗΠΑ το 60% των νέων φαρμάκων και διαγνωστικών μεθόδων προέρχεται από εταιρείες έντασης γνώσης που έχουν ιδρύσει πανεπιστημιακοί καθηγητές και ερευνητές. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα τα πανεπιστήμια εξασφαλίζουν πόρους από τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και την εμπορική εκμετάλλευση της νέας γνώσης. Μόνο το Πανεπιστήμιο ΜΙΤ στις ΗΠΑ τα τελευταία 20 χρόνια έχει δημιουργήσει 20.000 νέες επιχειρήσεις, 1,5 εκατ. νέες θέσεις εργασίας και περιουσία 1,3 τρισ. δολαρίων. Οι έλληνες επιστήμονες και ερευνητές οφείλουν να ακολουθήσουν αυτή τη διεθνή πρακτική βοηθώντας καίρια στον επαναπροσανατολισμό και στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής παραγωγικής βάσης και εξασφαλίζοντας στους σημερινούς δύσκολους καιρούς επιπλέον πόρους για τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια».
Φαίνεται ότι στη χώρα μας η πολιτική νοοτροπία δεκαετιών δεν αλλάζει εύκολα.
«Πρέπει να δούμε τα παραδείγματα που υπάρχουν δίπλα μας. Η οικονομική καταστροφή της Φινλανδίας τη δεκαετία του ’90 την οδήγησε στο να αναδείξει την εκπαίδευση και την έρευνα σε εθνικές προτεραιότητες τριπλασιάζοντας τον σχετικό προϋπολογισμό της. Σήμερα κατέχει την πρώτη θέση στον κατάλογο ανταγωνιστικότητας διεθνώς. Η χώρα μας πρέπει να διδαχθεί από το παράδειγμά της. Κεντρικό ρόλο σε μια αντίστοιχη προσπάθεια θα είχε μια Διεθνής Επιτροπή Επιστήμης με πρόεδρο τον Πρωθυπουργό, με τη συμμετοχή κορυφαίων επιστημόνων και επιχειρηματιών εντός και με στόχο την τεκμηρίωση πρότασης για την εξαίρεση από το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής των δαπανών για την Παιδεία και την έρευνα. Επίσης, σημαντικό μέτρο είναι η άμεση κατάργηση όλων των μισθολογικών πλαφόν που επέβαλε το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής. Τα επιπλέον χρήματα θα προκύψουν από την επιτυχή προσέλκυση ανταγωνιστικών, διεθνών ερευνητικών χρηματοδοτήσεων που εξασφαλίζουν οι επιστήμονες. Η άμεση ίδρυση των νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου που διαχειρίζονται τους εκτός κρατικής χρηματοδότησης επιπλέον πόρους των ΑΕΙ (εκμετάλλευση της ακίνητης και της άυλης περιουσίας τους και της πνευματικής ιδιοκτησίας από την έρευνα – παροχή εξειδικευμένων υπηρεσιών) είναι επίσης επείγουσα».
Σύντομο URL: http://bit.ly/1zl3kqh
http://www.agonaskritis.gr/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B9%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B5-%CF%86%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B1/#

ντοκιμαντέρ για την εξέγερση στη Βραζιλία

19/07/14ONLINE ΕΚΔΟΣΗ
ART

Δείτε στα ελληνικά το ντοκιμαντέρ για την εξέγερση στη Βραζιλία

«We don't like samba»: Η ομάδα CIS Berlin δημιούργησε ένα ντοκιμαντέρ για τη Βραζιλία πίσω από τα στερεότυπα: για την εξέγερση του 2013, τις φαβέλες, την αντίδραση στο Μουντιάλ και τη μεταφορά αυτών των πολύμορφων κινημάτων στο κεντρικό πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού.
  samba2  



Την ώρα που ο πλανήτης πανηγύριζε για το Μουντιάλ, μια άλλη Βραζιλία αντιστεκόταν στη μοίρα της ανισότητας και των διακρίσεων πάσης φύσεως -και η ομάδα CIS Berlin ολοκλήρωνε τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ «We don’t like samba» για τους κοινωνικούς αγώνες στη χώρα, που ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2013 με την εξέγερση ενάντια στις αυξήσεις στα εισιτήρια των αστικών λεωφορείων.
Ζητήσαμε από τους δημιουργούς να μας μιλήσουν για την κατάσταση στη Βραζιλία και τους λόγους που… «δεν τους αρέσει η σάμπα». Και αφού διαβάσετε το κείμενο στη σελίδα 62 της «Εφημερίδας των Συντακτών – Σαββατοκύριακο», που κυκλοφορεί σήμερα (19 Ιουλίου) και αύριο, δείτε το ντοκιμαντέρ με ελληνικούς υπότιτλους αποκλειστικά από το efsyn.gr.
video: http://www.veoh.com/watch/v75042238TDf7XEN5
video :
http://www.efsyn.gr/?p=218294

Μυρίζει πόλεμος...


Η απόφαση του αμερικανού δικαστή στη Χάγη, αναφορικά με την επιβολή προστίμου 50 δις $ στη Ρωσία, είκοσι φορές περισσότερα δηλαδή από οποιαδήποτε άλλη περίπτωση στο παρελθόν, θα έπρεπε προφανώς να ανησυχήσει τον πρόεδρο της.

Αντίθετα όμως, η ηρεμία με την οποία αντιμετώπισε ο Putin τη νέα αυτή «επίθεση» των Η.Π.Α., στα πλαίσια του οικονομικού πολέμου που διεξάγει η υπερδύναμη εναντίον της Ρωσίας, ανησύχησε όλους όσους τη διαπίστωσαν.

Όταν δε άκουσαν τι είχε πει σε στενό συνεργάτη του αμέσως μετά (πηγή: Financial Times), ανησύχησαν ακόμη περισσότερο. Ειδικότερα, είπε πως η απόφαση ήταν ασήμαντη, υπό το φως της μεγαλύτερης γεωπολιτικής κρίσης των τελευταίων δεκαετιών, η οποία μαίνεται στην Ουκρανία και όχι μόνο.

«Έρχεται πόλεμος στην Ευρώπη. Πιστεύετε πραγματικά πως έχει σημασία η απόφαση για την Yukos;» - ήταν τα ακριβή λόγια του.

Εμείς αλήθεια στην Ελλάδα, η οποία λεηλατείται «αμαχητί και εν υπνώσει» όσο ποτέ μέχρι σήμερα στην ιστορία της, ενώ σχεδιάζεται η εμπλοκή της στον πόλεμο που κλιμακώνεται στη Μέση Ανατολή, με την εγκατάσταση μη επανδρωμένων πολεμικών αεροπλάνων στην Κρήτη (Drones), καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει;

Έχει αλήθεια σημασία για εμάς ποιός θα γίνει επίτροπος στην ΕΕ, ποιά πολιτικά παιχνίδια κρύβονται πίσω από την υποψηφιότητα του ή πώς αγωνίζεται ο πρωθυπουργός για να διατηρήσει με κάθε θυσία (δική μας) την καρέκλα του;

Πόσο ασήμαντα έχουν γίνει αλήθεια για όλους εμάς τους «Νεοέλληνες», πολιτικούς και μη, η εθνική υπερηφάνεια, η αξιοπρέπεια, η ελευθερία, η προστασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, η ασφάλεια της πατρίδας, καθώς επίσης η ανεξαρτησία μας, την οποία ανακτήσαμε με το αίμα των προγόνων μας;

Βασίλης Βιλιάρδος
30Ιουλ2014

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Ανατριχιαστικό βίντεο! Ισραηλινοί φασίστες πανηγυρίζουν στους δρόμους τραγουδώντας:


images.watchit.grΤο βίντεο μαγνητοσκοπήθηκε στο Τελ Αβίβ και έδωσε στην δημοσιότητα ισραηλινός δημοσιογράφος
- Τουλάχιστον 26 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν σήμερα από τους βομβαρδισμούς σε 4 σπίτια
- Το Ισραήλ βομβάρδισε 60 στόχους συνολικά στην Γάζα τα ξημερώματα μεταξύ των οποίων έναν τηλεοπτικό σταθμό και το σπίτι ηγετικού στελέχους της Χαμάς
- Στις φλόγες και το μοναδικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας της Γάζας
- Οι παλαιστίνοι μετρούν πάνω από 1.100 νεκρούς – 53 στρατιώτες και 3 πολίτες νεκροί στο Ισραήλ
Πρώτα ήταν εκείνοι που έπιναν μπύρες και έβλεπαν την Γάζα να βομβαρδίζεται πανηγυρίζοντας. Τώρα, είναι εκείνοι που βγήκαν στους δρόμους του Τελ Αβίβ και τραγουδούσαν αρρωστημένα συνθήματα για τα παιδιά που δολοφονούνται από τον στρατό τους.
Όπως αποκαλύπτει η Daily Mail, ισραηλινός δημοσιογράφος κατέγραψε ακροδεξιούς συμπατριώτες του να πανηγυρίζουν στους δρόμους για τον θάνατο παιδιών. Το βίντεο που ανάρτησε στο YouTube τους έδειχνε να τραγουδούν: «Δεν έχει σχολείο αύριο, γιατί δεν υπάρχουν άλλα παιδιά στην Γάζα!»
Το βίντεο κάνει ήδη τον γύρο του κόσμου και προκαλεί αν μη τι άλλο αποτροπιασμό.
Σήμερα, την ώρα που οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται με τους ισραηλινούς να χτυπούν στόχους στρατηγικής σημασίας όπως το μοναδικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας στην Γάζα.
Οι βομβαρδισμοί έχουν μπει στην 4η εβδομάδα. Η Γάζα σε πολλά σημεία της έχει ισοπεδωθεί και οι κάτοικοί της έχουν ηλεκτρικό μόνο τρείς ώρες την ημέρα ενώ ελαχιστοποιούνται και οι προμήθειες.
Πηγη: http://www.newsit.gr

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

Παύλος Σιδηρόπουλος 1948 – 1990


Παύλος Σιδηρόπουλος
1948 – 1990

Παύλος Σιδηρόπουλος
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1948 στην Αθήνα. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της γνωστής ποιήτριας Έλλης Αλεξίου. Σ' αυτές τις δύο διαφορετικές του ρίζες έβλεπε την αιτία της συνύπαρξης σ' αυτόν του ρόκερ και του σκεπτικιστή.
Η μουσική του πορεία ξεκινά το 1970 από τη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζει Μαθηματικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δεληγιαννίδη, με τον οποίο δημιουργούν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας». Μαζί κυκλοφορούν τον δίσκο 45 στροφών «Το ξέσπασμα / Ο κόσμος τους» και συμμετέχουν στη συλλογή «Ζωντανοί στο κύτταρο». Από το 1972 έως το 1974 ενσωματώνονται στα «Μπουρμπούλια». Καρπός αυτής της συνεργασίας είναι το 7ινστο «Ο Ντάμης ο σκληρός».
Εν μέσω δικτατορίας, το σχήμα διαλύεται και τα «Μπουρμπούλια» ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος επιλέγει να συνεργαστεί με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και συμμετέχει ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του: «Θεσσαλικός Κύκλος», «Μετανάστες» και «Οροπέδιο».
Το 1976 δημιουργεί, μαζί με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, το γκρουπ «Σπυριδούλα» και κυκλοφορούν ίσως τον κορυφαίο δίσκο της ελληνικής ροκ δισκογραφίας, τον «Φλου». Και αυτό το σχήμα διαλύεται, αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο ροκ ήχο και μια σειρά συναυλιών.
Το 1979 ο Παύλος Σιδηρόπουλος δημιουργεί το σχήμα «Εταιρία Καλλιτεχνών», με αγγλικό στίχο, χωρίς όμως καμία δισκογραφική δουλειά. Την ίδια περίοδο κάνει και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ως πρωταγωνιστής στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος», ενώ ο ίδιος ερμηνεύει και το soundtrack της ταινίας, τραγούδια του οποίου αποτελούν κάποια από τα πλέον γνωστά του, όπως το «Να μ' αγαπάς». Επίσης, συμμετέχει στην ταινία «Αλδεβαράν» με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Στη μικρή καριέρα του ως ηθοποιός περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη «Οικογένεια Ζαρντή», που προβλήθηκε στην ΕΡΤ-1.
Η συνεχής αλλαγή συνεργατών σταματάει το 1980. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος καταλήγει σ' ένα σχήμα, τους «Απροσάρμοστους», που με λίγες αλλαγές παίζει μαζί τους μέχρι το τέλος. Το 1982 κυκλοφορεί ο δίσκος «Εν Λευκώ», ο οποίος αντιμετώπισε προβλήματα λογοκρισίας για 3 κομμάτια, για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και για προσβολή της δημοσίας αιδούς. Το 1985 κυκλοφορεί σε παραγωγή Δημήτρη Πουλικάκου το δίσκο «Zorba the freak» και το 1989 το «Χωρίς Μακιγιάζ» που είναι ζωντανά ηχογραφημένος στο «Μετρό».
Το 1990 ο Παύλος Σιδηρόπουλος αντιμετωπίζει προβλήματα με το δεξί του χέρι που προφανώς από κάποιο πρόβλημα στα αγγεία παραλύει. Στις 6 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου, ευρισκόμενος στο σπίτι μιας φίλης του στο Νέο Κόσμο, πέφτει σε κώμα από υπερβολική χρήση ηρωίνης και αφήνει την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Κηδεύτηκε στις 10 Δεκεμβρίου, στο κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Δισκογραφία

  1. Το ξέσπασμα / O κόσμος τους (Zodiac, 1971)
  2. Ο Γερο-Μαθιός (Zodiac, 1971)
  3. Ο Ντάμης ο σκληρός/ Απογοήτευση (Zodiac, 1972)
  4. Φλου (ΕΜΙ, 1978)
  5. Εν λευκώ (ΕΜΙ, 1982)
  6. Zorba the freak (ΕΜΙ,1985)
  7. Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI, 1987)
  8. Χωρίς μακιγιάζ - Ζωντανή ηχογράφηση (MBI, 1989)
  9. Άντε και καλή τύχη μάγκες (ΕΜΙ, 1991)
  10. Τα μπλουζ του πρίγκηπα (MBI, 1992)
  11. Παύλος Σιδηρόπουλος (EMI, 1993)
  12. Εν αρχή ην ο λόγος (7η Διάσταση, 1994)
  13. O Ασυμβίβαστος και Πέντε Σπάνια τραγούδια (Lyra, 1994)
  14. Ταξιδεύοντας (7η Διάσταση,1996)
  15. Επιτυχίες (ΜΒΙ,1997)
  16. Στιγμές (Δίφωνο, 1997)
  17. Day after Day (ΕΜΙ, EP με δύο ανέκδοτα τραγούδια, 2001)
  18. Τα τραγούδια του Παύλου (EMI, 2002)

Επιλεγμένες Συμμετοχές

  1. Ζωντανοί στο Κύτταρο (Zodiac, 1971)
  2. Θεσσαλικός κύκλος, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI - COLUMBIA, 1975)
  3. Ανεξάρτητα, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI, 1975)
  4. Οροπέδιο, του Γιάννη Μαρκόπουλου (EMI, 1976)
  5. Crazy love στου Ζωγράφου (ΜΙΝΟS, 1979)
  6. Σε άλλη γη, του Σταύρου Λογαρίδη (1980)
  7. Νοκ άουτ, του Γιώργου Χατζηνάσιου (Minos,1986)
  8. H Συναυλία στο Ηρώδειο, του Γιάννη Μαρκόπουλου (PHILIPS, 1990)
http://www.sansimera.gr/biographies/26

Μερικές σκέψεις για τη Γάζα

Μερικές σκέψεις για τη Γάζα

Εδώ και μερικές μέρες παρακολουθούμε άναυδοι άλλη μια σφαγή του παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ. Το έγκλημα αυτό δεν είναι καινούργιο. Συντελείται εδώ και δεκαετίες.
Της Βασιλικής Σιούτη

Ο στρατός του Ισραήλ με τις πλάτες των μεγάλων ξένων δυνάμεων ή την ανοχή τους, έχει καταλάβει εδώ και χρόνια τη γη των Παλαιστινίων. Από τότε και κάθε χρόνο που περνάει, τους κλέβει όλο και περισσότερη από τη γη τους, τους σκοτώνει, τους φυλακίζει, εποικίζει τα χωριά τους, τους κόβει τις γειτονιές τους στα δυο, χτίζει τείχη και τους κλείνει σε αυτά, τους απαγορεύει την ελεύθερη επικοινωνία και μετακίνηση μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Έχει γεμίσει τον τόπο τους τσεκ πόιντ και τους εξαναγκάζει σε απίστευτους καθημερινούς εξευτελισμούς για να πάνε από τη μία (παλαιστινιακή) περιοχή στην άλλη . Τους κρατάνε αιχμάλωτους στην ίδια τους την πατρίδα. Τους απαγορεύουν να είναι ελεύθεροι, περήφανοι, ανεξάρτητοι. Τους καταστρέφουν τις καλλιέργειες, τους απαγορεύουν να ψαρεύουν στη θάλασσά τους… Τίποτα απ’ όσα είναι αυτονόητα για άλλους λαούς δεν είναι αυτονόητα για τους Παλαιστίνιους. Κόντρα σε κάθε νόμο, σε κάθε δίκαιο.

Το Ισραήλ χρόνια τώρα αρνείται να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις του ΟΗΕ και η διεθνής κοινότητα κάνει τα στραβά μάτια. Γιατί το Ισραήλ είναι ισχυρό και διαθέτει τεράστια οικονομική δύναμη, ενώ φτωχός παλαιστινιακός λαός δεν έχει τίποτα άλλο πέρα από το δίκιο του. Αλλά το δίκιο σε αυτόν τον κόσμο δεν έχει ανταλλακτική αξία, ούτε ισχύ.

Όποιος επισκεφτεί τη λωρίδα της Γάζας, δεν είναι ποτέ ξανά ο ίδιος που ήταν πριν την επισκεφτεί. Γιατί το άδικο που αντικρίζει είναι τόσο μεγάλο, που ακόμα και ο πιο δειλός χαρακτήρας εξεγείρεται. Δεν χρειάζεται να σου εξηγήσει κανείς τίποτα. Φτάνουν μόνο όσα θα δουν τα μάτια σου. Η Γάζα είναι μια φυλακή που μέσα της ζει ένας βασανισμένος λαός που δεν πείραξε ποτέ κανέναν. Ένας λαός που το Ισραήλ του απαγορεύει να έχει οποιοδήποτε ανθρώπινο δικαίωμα. Ένας λαός που η ζωή του για το Ισραήλ δεν έχει καμία αξία και για αυτό την ποδοπατά κάθε μέρα. Είδηση για τη Γάζα δεν είναι όταν ο λαός της εξεγείρεται. Είδηση είναι όταν δεν αντιδρά. Γιατί στη Γάζα η ζωή είναι αβίωτη. Δεν έχουν τίποτα πια να χάσουν και το ίδιο ισχύει πλέον και για άλλους Παλαιστίνιους στις εκτός Γάζας περιοχές.



Επισκέφτηκα τη Γάζα πρώτη φορά το 1999. Ο Γιασέρ Αραφάτ είχε αρχίσει τις υποχωρήσεις στο παλαιστινιακό –σε σχέση με το αγωνιστικό παρελθόν- η υγεία του γινόταν όλο και πιο εύθραυστη και ήταν προφανές ότι δεν έλεγχε απολύτως την κυβέρνησή του. Ανάμεσα στα στελέχη της Φατάχ και της κυβέρνησής έβλεπες και μερικούς ακούραστους αγωνιστές, αλλά αυτοί ήταν λίγοι. Ήταν φανερό ότι οι περισσότεροι είχαν συμβιβαστεί . Έβλεπες υπουργούς με πολυτελή αυτοκίνητα που δειπνούσαν σε ακριβά εστιατόρια και ζούσαν μία άνετη προσωπική ζωή, δίπλα σε έναν αδικαίωτο λαό που υπέφερε, αλλά δεν έμοιαζαν να τον συντρέχουν. Η προσωπική τους ευδαιμονία φαινόταν να είναι η νέα τους προτεραιότητα και αυτό αποτελούσε μία καθαρή πρόκληση.



Την περίοδο εκείνη πλήθαιναν οι γυναίκες που κυκλοφορούσαν με μαντήλες, εκεί που πριν έβλεπες τις παλαιστίνιες να κυκλοφορούν όπως στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις. Γιατί ο παλαιστινιακός λαός είναι ο πιο «δυτικός» λαός από όλους τους άραβες, ένας λαός μορφωμένος με ελάχιστους θρησκόληπτους και ισλαμιστές μέχρι τότε. Τι είχε συμβεί; Δεν χρειαζόταν πολύ ρεπορτάζ για να διαπιστώσεις ότι η άνοδος της επιρροής της Χαμάς αυξανόταν. Έμοιαζε παράλογο στην αρχή για όποιον ήξερε αυτόν τον λαό. Δεν ήταν όμως.

Η Χαμάς, που μόλις είχε αρχίσει να αποκτά ερείσματα στην Παλαιστίνη, ήταν απολύτως αναμενόμενο ότι θα μεγάλωνε την επιρροή της. Ο πνευματικός της ηγέτης, ο σείχης Αχμέτ Γιασίν, που είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά και να συζητήσω μαζί του (μία προσωπικότητα πολύ ισχυρή που ζούσε ασκητικά -μόνο με τα απολύτως απαραίτητα) συνομιλούσε με βασιλιάδες και εμίρηδες του αραβικού κόσμου, συγκέντρωνε εκατομμύρια δολάρια για τον παλαιστινιακό λαό και τα μοίραζε στους ανθρώπους που υπέφεραν, προκειμένου να ανακουφίσει τη φτώχεια τους. Σχολεία, συσσίτια, νοσοκομεία, ανθρωπιστική βοήθεια… Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας έβλεπαν να μην τους δίνει κανείς άλλος σημασία, πέρα από τη Χαμάς. Ο Αραφάτ έμοιαζε όλο και πιο αδύναμος να πετύχει κάτι. Η κυβέρνηση της Φατάχ βούλιαζε στη διαφθορά και έδειχνε να τους έχει ξεχάσει. Η διεθνής κοινότητα αδιαφορούσε και το Ισραήλ συνέχιζε ακάθεκτο. Μόνο η Χαμάς έδειχνε έμπρακτο ενδιαφέρον και διάθεση να συνεχίσει τον αγώνα για τον τερματισμό της κατοχής.



Μάρτιος 1999 κατά τη διάρκεια συνέντευξης με τον πνευματικό ηγέτη της Χαμάς, Αχμέτ Γιασίν για το Έψιλον της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας

Ήταν απολύτως αναμενόμενο λοιπόν, ακόμα και για τον πιο αδαή, ότι η επιρροή της Χαμάς θα αυξανόταν όσο εξακολουθούσαν αυτές οι συνθήκες. Και οι συνθήκες αυτές όχι μόνο συνεχίστηκαν, αλλά έγιναν ακόμα χειρότερες, αποτελώντας «λίπασμα» για να «ανθίσει» και να κυριαρχήσει η Χαμάς. Ο θάνατος του Αραφάτ και οι συνεχείς υποχωρήσεις των πολιτικών του επιγόνων , που πλούτιζαν ενώ ο λαός βούλιαζε σε μεγαλύτερη δυστυχία, με τη διεθνή κοινότητα να αδιαφορεί πλήρως, αποθράσυναν κι άλλο το βουλιμικό κράτος του Ισραήλ.

Η Δύση τα τελευταία αυτά χρόνια έστειλε δεκάδες ΜΚΟ στην Παλαιστίνη, με εκατομμύρια δολάρια. Τα χρήματα αυτά ελάχιστα έγιναν αντιληπτά ως έργα για τον παλαιστινιακό λαό , δημιούργησαν όμως μία εύπορη τάξη που ξέφυγε από την φτώχεια και η Ραμάλα απόκτησε κι αυτή τη δική της συνοικία πλουσίων με βίλες, λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από προσφυγικούς καταυλισμούς. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε μία μικρή πολιτική και οικονομική ελίτ, που δεν καιγόταν πια για τον τερματισμό της κατοχής όπως παλιά.

Η κατοχή όμως τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έγινε ακόμα πιο δυσβάσταχτη. Οι Ισραηλινοί ύψωσαν τείχος στα Ιεροσόλυμα, κόβοντας παλαιστινιακές συνοικίες στα δυο, ελέγχοντας πλήρως την πόλη. Έχτισαν κι άλλους εποικισμούς σε παλαιστινιακή γη εκτοπίζοντας τους κι έκαναν τον χάρτη της Παλαιστίνης να μοιάζει με το δέρμα της λεοπάρδαλης, έτσι ώστε καμία λύση δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους να μην μπορεί να καταστεί ποτέ εφικτή και δικαιώνοντας όσους μιλούν για απαρτχάιντ.
Η κατάσταση στην Παλαιστίνη δηλαδή, έγινε δραματικά χειρότερη τα τελευταία χρόνια από ότι ήταν όταν η διεθνής κοινότητα απαιτούσε από το Ισραήλ να συμμορφωθεί και ο ελληνικός λαός εκδήλωνε την αλληλεγγύη του για τον παλαιστινιακό λαό.

Όσο για τη Χαμάς, προσωπικά απεχθάνομαι κάθε φονταμενταλισμό, ισλαμικό, χριστιανικό, εβραϊκό κτλ. Γνωρίζοντας τον παλαιστινιακό λαό, ξέρω ότι οι φονταμεταλισμοί δεν του ταιριάζουν και ότι το έδαφος εκεί, υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν θα ήταν ποτέ γόνιμο για να ανθίσουν τέτοιες αντιλήψεις. Οι συνθήκες στη Γάζα όμως, είναι απάνθρωπες και όλα συντελούσαν ώστε να οδηγηθούν στην αγκαλιά της Χαμάς καθώς δεν τους άφησαν καμία άλλη επιλογή.

Ο παλαιστινιακός λαός, ωστόσο, είναι ένας λαός δημοκρατικός, που δεν αγαπά τα αυταρχικά καθεστώτα και θέλει δημοκρατία. Αλλά αυτή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς « γη και ελευθερία». Αντί λοιπόν να ακούμε όσους υποκρίνονται και προπαγανδίζουν σχετικά με τη Χαμάς, ας δούμε τι πραγματικά συνέβη και πως απέκτησε το ρόλο αυτό η Χαμάς, κάτω από ποιες συνθήκες.

Είναι εξαιρετικά αισιόδοξο πάντως, ότι αυτή τη στιγμή και για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, ο παλαιστινιακός λαός, σε Γάζα και Δυτική Όχθη, θέλει να παραμερίσει τις όποιες έριδες και απαιτεί ενότητα από την πολιτική ηγεσία. Από ότι φαίνεται, για την ώρα, η Χαμάς και η Φατάχ δείχνουν να λαμβάνουν τα μηνύματα. Η Χαμάς από τη μια, υποχωρεί για να πλησιάσει τη Ραμάλα, αλλά και η Φατάχ αρχίζει να μιλάει ξανά για αντίσταση και αγώνα υπερασπιζόμενη τη Γάζα.

Το Ισραήλ θα κάνει ότι μπορεί για να μην ενωθεί ο μέχρι πρότινος διχασμένος λαός της Παλαιστίνης και η πολιτική της ηγεσία. Αν ο παλαιστινιακός λαός όμως το πετύχει, θα έχει καταφέρει μία πρώτη μεγάλη νίκη.

Όσο για εμάς, έχουμε αυτονόητο καθήκον να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε αυτόν τον βασανισμένο και ηρωικό λαό που αγωνίζεται να κατακτήσει την ελευθερία του και να τερματίσει την απάνθρωπη κατοχή.

Κι όσο για αυτούς που εξισώνουν τον θύτη με το θύμα, τις ρουκέτες που εκτοξεύει ο αμυνόμενος παλαιστινιακός λαός στις δυνάμεις κατοχής με τους πανίσχυρους πυραύλους και τις βόμβες του Ισραήλ που αποδεκατίζουν τον παλαιστινιακό λαό, ας φέρουν στο νου τους τις δυνάμεις της ελληνικής εθνικής αντίστασης απέναντι στις γερμανικές δυνάμεις κατοχής. Αυτό και τίποτα άλλο.

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014
© 2010-2014 ThePressProject.gr
http://www.thepressproject.gr/article/66195

Σοκ από βίντεο με εκτελέσεις έφηβων Παλαιστινίων


Σοκ από βίντεο με εκτελέσεις έφηβων Παλαιστινίων

Ο Ναντίμ Σιαμ Ναβάρα δολοφονήθηκε στα περίχωρα της κατεχόμενης Ραμάλα
Την εκτέλεση δύο Παλαιστίνιων ηλικίας 16 και 17 ετών, οι οποίοι δεν ήταν οπλισμένοι και δεν αποτελούσαν ούτε άμεση, ούτε έμμεση απειλή, καταγγέλλει η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, μετά τη δημοσιοποίηση βίντεο που δείχνει τους δύο νέους ξαφνικά να καταρρέουν καθώς περπατούν, χτυπημένοι από σφαίρες, την 15η Μαΐου
Στην περιοχή, κοντά στη στρατιωτική φυλακή του Όφερ στη Δυτική Όχθη, είχαν σημειωθεί συγκρούσεις κατά τη διάρκεια διαδήλωσης των Παλαιστινίων για την επέτειο της Νάκμπα (Καταστροφή), τον ξεριζωμό 700.000 Παλαιστινίων μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948.
Βίντεο του θανάτου των νέων -με ημερομηνία 15 Μαΐου- έδωσε στη δημοσιότητα η μη κυβερνητική οργάνωση Defence for Children International Palestine. Η οργάνωση αναφέρει πως έλαβε το υλικό από κάμερα ασφαλείας που ήταν εγκατεστημένη κοντά στο κτίριο, στο πλάι του οποίου πέφτουν νεκροί οι δύο έφηβοι.

Στα πλάνα εικονίζεται ο 17χρονος Ναντίμ Σιάμ Ναβάρα και ο 16χρονος Μαχμούντ Οντέχ Αμπού Νταχέρ, οι οποίοι πυροβολήθηκαν στον θώρακα, σύμφωνα με τη μη κυβερνητική οργάνωση. Από σφαίρα στην πλάτη και τον δεξί πνεύμονα τραυματίστηκε άλλος ένας 15χρονος Παλαιστίνιος, ο οποίος νοσηλεύεται σήμερα σε σταθερή κατάσταση στο νοσοκομείο της Ραμάλα.

Προσοχή, το βίντεο περιέχει σκληρό περιεχόμενο

Έγκλημα πολέμου

Η Χανάν Ασράουι, εκ των ηγετικών μορφών της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, κατήγγειλε την Τρίτη την «εσκεμμένη εκτέλεση» των εφήβων, τονίζοντας σε ανακοίνωσή της ότι «τα δύο αγόρια δεν ήταν οπλισμένα και δεν αποτελούσαν ούτε άμεση ούτε έμμεση απειλή».
«Η προσφυγή του Ισραήλ σε υπερβολική και τυφλή βία και σε πραγματικές σφαίρες εναντίον των μη βίαιων παλαιστινιακών διαδηλώσεων αποτελεί έγκλημα πολέμου και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο» υπογράμμισε.
Ισραηλινός στρατιωτικός εκπρόσωπος δήλωσε πως το περιστατικό τελεί υπό διερεύνηση και υποστήριξε ότι εκείνη τη μέρα χρησιμοποιήθηκαν από τις ισραηλινές δυνάμεις μόνο πλαστικές σφαίρες, βομβίδες κρότου λάμψης και δακρυγόνα, και όχι πραγματικά πυρά, σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Haaretz.
Η χρήση πραγματικών πυρών από ισραηλινούς στρατιώτες εναντίον άοπλων Παλαιστινίων, περιλαμβανομένων παιδιών, καταγγέλλεται από οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σε έκθεσή της τον Φεβρουάριο, η Διεθνής Αμνηστία αναφέρει ότι ο ισραηλινός στρατός χρησιμοποιεί υπέρμετρη βία, περιλαμβανομένης θανατηφόρας, κατά Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη που δεν συνιστούν έμμεση ή άμεση απειλή για τη ζωή των στρατιωτών.
Οι κανόνες του ίδιου του ισραηλινού στρατού ορίζουν ότι πραγματικά πυρά μπορούν να χρησιμοποιούνται μόνο «κάτω από συνθήκες πραγματικού κινδύνου για τη ζωή», εντούτοις δεν επιβάλλονται και οι στρατιώτες συχνά τους αγνοούν.
Τρίτη 20 Μαΐου 2014
© 2010-2014 ThePressProject.gr

ΚΑΛΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ

 ΚΑΛΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ

kartesios250714
Όλο το διαδίκτυο είναι γεμάτο με φωτογραφίες ομαδικών τάφων Εβραίων – κι ας μην ήταν όλοι Εβραίοι – που ξεκληρίστηκαν από τους Ναζί. Γεμάτο με φωτογραφίες από σκελετωμένα πτώματα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Από πρόσωπα που πάνω τους δεν έχει απομείνει τίποτα εκτός από δύο τεράστια μάτια που χωράνε όλη την απόγνωση του κόσμου μέσα στο Νταχάου. Αυτές οι φωτογραφίες βραβεύθηκαν, επιβραβεύθηκαν, κρίθηκαν πολιτικά ορθές και γεμίζουν μέχρι και σήμερα την καθημερινότητά μας στον αγώνα ενάντια στο νεοναζισμό.
Όταν έπεσαν οι Δίδυμοι Πύργοι, οι οθόνες σε όλο τον κόσμο γέμισαν με εικόνες νεκρών, με ανθρώπους που έπεφταν από τα γραφεία τους, γυρίστηκαν ντοκυμαντέρ για τους νεκρούς ήρωες πυροσβέστες και αστυνομικούς, γυρίστηκαν συγκινητικές ταινίες για τις ζωές τους και το τέλος τους, το διαδίκτυο γέμισε με τα σπαρακτικά τελευταία τηλεφωνήματα των θυμάτων λίγο πριν σκοτωθούν. Όλα αυτά βραβεύθηκαν, επιβραβεύθηκαν, κρίθηκαν πολιτικώς ορθά και γεμίζουν μέχρι και σήμερα την καθημερινότητά μας στον αγώνα ενάντια στην τυφλή τρομοκρατία με θύματα αθώους πολίτες.
Σήμερα οι φωτογραφίες νεκρών Παλαιστινίων από τη σφαγή στη Γάζα ΕΝΟΧΛΟΥΝ! ΦΡΙΚΑΡΟΥΝ! Θεωρούνται ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ! Υπομονή σύντροφοι με την επιλεκτική ευαισθησία στομάχου. Μόλις σκοτωθεί και το τελευταίο μωρό στην Παλαιστίνη θα σταματήσουν οι φωτογραφίες, το θέμα θα ξεχαστεί κι εσείς θα μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι. Θα σας μείνουν οι φωτογραφίες και τα ντοκουμέντα των «καλών νεκρών». Οι «κακοί νεκροί» θα χαθούν όπως πρέπει και η πολιτική ορθότητα θα θριαμβεύσει γι’ ακόμη μια φορά. Η ισορροπία των επιτρεπτών θεαμάτων θα επανέλθει.

Γάζα: O ηρωισμός των καθημερινών ανθρώπων

Σάββατο, 26 Ιουλίου 2014

Γάζα: O ηρωισμός των καθημερινών ανθρώπων

Του παλαιστίνιου αρθρογράφου Χασάν Χαντέρ από την Courier international


Φόρος τιμής στο 1,7 εκατ. των πολιορκημένων της Γάζας, για τους οποίους κάθε μέρα μοιάζει με αιωνιότητα. Και δεν χρειάζεται να μακρηγορήσουμε σχετικά με τη σιωπή της κοινής γνώμης.


1,7 εκατ. άνθρωποι στη λωρίδα της Γάζας. Αγόρια και κορίτσια, άντρες και γυναίκες, πατέρες και μητέρες, παιδιά, έφηβοι, γέροι, άρρωστοι, υγιείς, πλούσιοι και φτωχοί, όλοι είναι εκτεθειμένοι στο θάνατο που χτυπάει τυφλά. Κανείς δεν ξέρει πότε θα πεθάνει, αλλά οι εκρήξεις που ακούγονται πότε μακριά και πότε κοντά, καθιστούν το θάνατο μια εξαιρετικά πιθανή υπόθεση.

Δεν υπάρχει ηρωισμός στον πόλεμο, ούτε στο θάνατο. Το χειρότερο δεν είναι ο θάνατος. Είναι η αναμονή του θανάτου. Ο πραγματικός ηρωισμός είναι αυτό που κάνουν αυτοί οι 1,7 εκατ. άνθρωποι, εφτά μέρες την εβδομάδα, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, εξήντα λεπτά την ώρα, εξήντα δευτερόλεπτα το λεπτό, προκειμένου να παραμείνουν στη ζωή, να μην τρελαθούν, να μην διασχίσουν το όριο που χωρίζει τον άνθρωπο από το κτήνος.

Στη Γάζα, δεν υπάρχουν καταφύγια, ούτε σειρήνες που να ειδοποιήσουν τους ανθρώπους για την άφιξη ενός μαχητικού αεροσκάφους ή ενός iron dome (έτσι ονομάζεται η αντιπυραυλική ασπίδα του Ισραήλ), ούτε αντιαεροπορική άμυνα, ούτε γιατροί με σύγχρονο εξοπλισμό, ούτε όλα τα άλλα μέσα που επιτρέπουν να σωθούν ζωές.

Ουδέν νεώτερον


Αν ένα σπίτι καταρρεύσει πάνω στους κατοίκους του, το πρόβλημα λύνεται. Αν όμως οι άνθρωποι διαφύγουν, το πρόβλημα παραμένει. Γιατί καινούρια βάσανα τους περιμένουν: στερημένοι από τα πάντα, γυμνοί, καταδικασμένοι να ψάχνουν ένα άλλο μέρος να κρυφτούν.

1,7 εκατ. άνθρωποι κάτω από έναν μολυβένιο ουρανό, πάνω στη γη που φλέγεται. Δε χρειάζεται να μακρηγορούμε για την αδυναμία των Αράβων. Αυτή την έχουμε διαπιστώσει εδώ και καιρό. Δε χρειάζεται να καταδικάζουμε τη σιωπή της κοινής γνώμης και την απουσία της διεθνούς συνείδησης. Το έχουμε κάνει εδώ και καιρό. Δε χρειάζεται να μιλήσουμε για τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ ενάντια σε αμάχους. Το έχουμε κι αυτό πει εδώ και καιρό.

Όλες αυτές οι λέξεις αποτελούν το οικείο σύμπαν, στο οποίο καταφεύγει ο δημοσιογράφος όταν είναι αναγκασμένος να γράψει γι' αυτό το θέμα, για το οποίο έχει ήδη αναπτύξει όλες τις πιθανές και απίθανες αναλύσεις, ερμηνείες και σχόλια. Ουδέν νεώτερον. Για ποιο λόγο αυτός ο πόλεμος θα ήταν διαφορετικός από όσους προηγήθηκαν ή από εκείνους που θα ακολουθήσουν σε ένα ή δύο χρόνια;

Ζώντας στην κόλαση


Όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία για το 1,7 εκατ. ανθρώπους για τους οποίους κάθε μέρα μοιάζει με αιωνιότητα, αφού τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να τους εγγυηθεί ότι αυτή η μέρα δεν θα είναι η τελευταία τους, αλλά που ούτε περιμένουν τη νύχτα, αφού τίποτα δεν τους διασφαλίζει ότι θα ξυπνήσουν και αύριο.

Οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν την πραγματικότητα που βιώνουν παρά μόνο αφού μπορέσουν να αναπνεύσουν ξανά. Μόνο τότε μπορούν να εξηγήσουν τι σημαίνει να ζεις στην κόλαση. Μόνο τότε καταλαβαίνουν τον ηρωισμό της καθημερινότητας που όμως περιέχει και όλες τις κοινοτοπίες, τη ρουτίνα και τις ασημαντότητες που συνθέτουν κάθε κανονικότητα.

Τον ηρωισμό του να συμπεριφέρεσαι κανονικά, παρά το θάνατο που σουλατσάρει ανάμεσα σε μια μητέρα και τα παιδιά της. Τον ηρωισμό των πατεράδων που δεν μπορούν να σώσουν τα παιδιά τους από το θάνατο, αλλά παρ'όλα αυτά προσπαθούν να διατηρήσουν το νόημα της πατρότητας.

Περιμένοντας τον επόμενο πόλεμο


Όλοι εμείς, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, έχουμε συναντήσει ηρωικές αφηγήσεις σχετικά με ανθρώπους καθημερινούς που έθεσαν εαυτούς στην υπηρεσία ενός ιδανικού και θέλουν οπωσδήποτε να λειτουργήσουν σαν παραδείγματα. Δεν καταλαβαίναμε τι έκαναν, τους στερούσαμε το δικαίωμα να αναγνωριστούν για τον συνηθισμένο ηρωισμό τους.

Κάποιοι θα πεθάνουν, κάποιοι θα επιβιώσουν, στο έλεος της τύχης. Κατόπιν, όλη αυτή η φασαρία θα καταλαγιάσει. Τότε, οι σχολιαστές θα ξεχάσουν όλα όσα θα έχουν συμβεί, και τις οθόνες της τηλεόρασης θα απασχολούν άλλες σκηνές θανάτου σε άλλα μέρη. Οι ειδικοί απεσταλμένοι, οι φωτογράφοι και οι δημοσιογράφοι των πρακτορείων θα φύγουν, αφήνοντας άνεργους τους εκπροσώπους τύπου και όλους τους άλλους ειδήμονες.

Εκεί, 1,7 εκατ. άνθρωποι θα ξεπροβάλουν τα κεφάλια τους ανάμεσα σε σύννεφα καπνού, σκόνη και κουρνιαχτό, έχοντας γλιτώσει το θάνατο που χτυπάει τυφλά. Περιμένοντας τον επόμενο πόλεμο.

Πηγή:Courier international
Μετάφραση: Κροτ.
Αναδημοσίευση από:kommon